Opa Henderikes KLuin in zijn huisje aan de Kerkstraat
Logboek
zondag 21 januari 2017
Olwiefkenijs mitsgaders de rare ideeën van een gepensioneerde dorpsdirigent.
Het
is zondagmorgen 10.30 uur even tijd voor een stukje
schrijfwerk. Het is prachtig weer buiten doch -4 graden, de kachel
doet zijn werk, het dure gas gaat in rook op. De zonnepanelen
leveren 175 W dus dat schiet niet op. Je vrouw laten wrijven is ook
geen optie...de emancipatie, dolle mina's gedachtegoed heeft roet in
het eten gegooid.
De
afgelopen periode veel 'olwiefkenijs' naar de mensen gebracht, heb niet
eens de moeite genomen het op Facebook te vermelden. Narcisme speelt toch al hoogtij op Facebook...niks mis mee maar wie interesseert het eigenlijk... een paar keer 'vind ik leuk' en alles is voorbij.
Vrouw
huppeldepup op Facebook weer op vakantie de ander vreet zich
de blubber in verdwaalde garnalen...Er zijn weinig mensen, die naar mijn mening, werkelijk iets kunnen alsmede daardoor wat te bieden hebben. Als je op vakantie gaat laat dan de omgeving zien maar niet steeds jezelf. Laat iets zien of horen over je hobby of werk. Jouw paard of hond heb ik nu ook wel gezien....één keer is hartstikke leuk maar 100 x slaat toch wel alles tenzij je iets met de dieren doet...nou ja... mopperen is ook een vak, t zal wel de ouderdom zijn.
Ik
had Vorige week een optreden in het dorpje Spijk een
mevrouw vroeg of ik nog familie was van John Hoekman...Ik antwoordde
zou kunnen mevrouw...Ik dacht ben ik dan zo oud geworden dat ze me
niet meer herkennen, het wordt toch wel bar en boos.
Het
waren leuke optredens de laatste maanden, dat doet een mens dan wel op
leeftijd goed. Het programma heb ik de laatste weken nog weer
verandert, het staat nu als een huis, een huis van het Groninger platteland
dwz het kan alle kanten op gaan.
Klagen
doe ik zeker niet als mijn gedachten uitgaan naar mensen die
noodgedwongen in een verzorgingshuis moeten verblijven met hun lot
onder de arm.
Ik
heb morgen een bespreking met voor mij een onbekende meneer over
dansavonden organiseren in verzorgingshuizen. Ja... dan knipper je
even met de ogenleden en wapperen de oren. Ik heb mijn gedachten erop
losgelaten en een paar dingen op een rijtje gezet.
Je
staat er niet bij stil maar dingen op een rijtje zetten werkt wel
eens verfrissend voor het gedachtegoed. Ik moet bekennen dat de
voorstellingen van de afgelopen 10 jaar niet allemaal rozengeur en
maneschijn waren.
De slechte voorstellingen vonden wel allemaal
plaats in de tehuizen en wel zodanig dat als ik de rozengeur en
maneschijn voorstellingen niet had gehad ik al lang was gestopt.
Hoe
zou dat nu komen in de tehuizen dat is de question...(Engels
dat gooi ik er zo maar even
tussendoor, het schijnt mode te zijn en dan doe je mee)
Ik
denk, maar wie ben ik, dat de dorpelingen die naar het dorpshuis gaan
zich erop verheugen, voorbereiden even opmaken er even tussenuit
gaan...later in de dorpswinkel roddeln (reudelen) dat het zo gezellig
was.
Mensen
in een tehuis worden zo vaak bezig gehouden met vooral zangkoren dat
alles bij de sleur, de inventaris hoort....Ze zitten met hun lot in een omgeving
waar ze alleen maar wachten op Petrus. Ik zie ze dan wel zitten in de
zaal en denk die lachen never meer (weer
Engels)...Het lachen is hun vergaan. Toekomst zit er niet
meer in, geen tuintje, alleen buren met hetzelfde probleem er rest
nog lelijke dingen zeggen over de verpleging.
Ik
treed op voor deze mensen met het gevoel als één lacht is dat
meegenomen. Dansavonden in de tehuizen bv met mensen ook van buiten
het tehuis werkt niet volgens mij...dus het wordt morgen afwachten
wat meneer te bieden heeft. Als ik het voor het zeggen had dan zou ik
willen voorstellen een computer voor de bewoners alsmede computerles
en dan allemaal op facebook 50+ en marktplaats...sssst...misschien een
dating site...dat zou toch wat zijn.
Groetjes
John
Hoekman
