donderdag 12 april 2018

Òlwiefkenijs de 12e april 2018





Ik als piraat...Je maakt wat mee in het leven


Een tijdsbeeld van de voorstelling 'olwiefkenijs' mitsgaders de rare ideeën van een gepensioneerde dorpsdirigent. Het is inmiddels door de jaren heen een soort dagboek geworden, die ik heel af en toe graag eens teruglees, vooral de geschiedenis over de klarinet.

Goedemorgen

Het is vandaag donderdag de 12e april. Het weer is miezerig, vroeg in de morgen de zon kan nog komen, daar hoop je dan maar op.
De laatste dagen was het echt mooi voorjaarsweer. 'Veroadelijk' zei opoe altijd 'Je kint gauw n verkollen oplopen.' (een lichte verkoudheid oplopen) Deze woorden zijn blijvertjes temeer je er weer onder te lijden hebt. 
Je kleedt je te snel te schaars, dus de lange onderbroek weer aan. Ze zei ook altijd...'te gauw in de noakende moarze rondlopen, overal woar 'te' veur komt en de rest moest je dan zelf invullen.

Olwiefkenijs

Met de voorstelling weer op pad geweest, altijd leuk... deze keer 'Hoogwattum' woongemeenschap Delfzijl. Op de 9e verdieping een mooi zaaltje met uitzicht op de Eems de zandbanken met rustende zeehonden...wat wil een mens nog meer. De voorstelling op verzoek voor de eerste keer grotendeels in het Nederlands. Ik was er altijd geen voorstander van maar het viel reuze mee...ook wel in bepaalde opzichten grappig. Soms krijg je automatisch het Pekelder Grunnegs, het biedt nieuw perspectief.

Deze avond veel bekende gezichten die ook een dagje ouder waren geworden. Een dame hield me even bij de hand vast en zei op zachte toon 'ken je me nog wel? Nee natuurlijk niet maar dat zeg je dan niet...dus ik bestudeerde haar gezicht en zei nadenkend “even wachten” waarop ze zich bekent maakte, van t sigarenwinkeltje zei ze nog trots erbij, 94 jaar pikzwart haar en geen rimpeltje te zien. 
Ze kende me nog heel goed van de vrolijke dans-avonden van weleer. De pauze werd hierdoor iets langer, we hebben even gezellig gekeuveld.


Vorige week met olwiefkenijs naar Uithuizen geweest, voor de 4e keer...dij 'Oethoesters' waren weer enthousiast. Ze gingen er even recht voor zitten. Het klassieke muziek-repertoire deed het goed en nog belangrijker ik vind het zelf hartstikke leuk. Mozart verveelt nooit Weber, Stamitz en zo cross ik door de geschiedenis van de klarinet.
De Chalumeau de voorloper van de klarinet blijft ook mijn favoriet.
Tijdens toespraken kwam de aardbevings problematiek zeker aan de orde dat zit daar wel heel erg hoog. Nieuwe toezeggingen van de regering waren veelbelovend, of het ook allemaal uitkomt, zo wacht de Grunneger aldaar nog even af.


Mijn toekomstplannen.

Ik zit te denken en te denken...grùbeln...grùbeln...er hangt iets in de lucht...Ik had aangekondigd zelf een avond te organizeren. Ik vraag me soms af waarom eigenlijk? Je kunt het zo rustig hebben veur thoes op een bankje, nog gezond en wel, de pony's, mijn werkkamertje met de klarinetten...maar het bloed kruipt nog steeds waar het eigenlijk niet hoeft te kruipen.

Ik blaas samen met mijn vriendinnetje de klarinet iedere dag een uurtje omdat het ons zo'n voldoening geeft. Ze fluistert soms heel zacht benevens gaat ze weer tekeer...zoals we dat allemaal wel kennen. Nee...onze eenheid is met geen pen te beschrijven.
De klassieke fragmenten, even terug in de tijd wanen, wil je samen toch ook delen...waarom weet ik niet want je hebt toch internet, je kunt delen tot de heilige Sint Juttemis.


Een zaaltje of laatste tijd zit ik te denken aan een optreden in een kerkje met een handjevol mensen. Het is toch weer heel wat anders als dat internet gedoe volgens mijn vriendinnetje, de emotie voelen over en weer. De mensen waar je mee aan de praat komt. Het 'wij' gevoel is dan toch heel sterk aanwezig dat krijg je in geen jaren op Facebook, vooral in het Grunnegs, waarom eigenlijk Grunnegs? vraag ik me ineens af. Ik ben toch ook wel weer een globetrotter, maar heel heel vroeger kwamen de geestelijken na een studie elders ook altijd weer terug naar het Grunneger land, terwijl hier niets was...geen muziek-cultuur zoals omstreeks 1700-1800 Bohemen of Parijs...Hier waren alleen stormvloeden alsook dreef men zo maar op een stropak in het water. Zaken waar ik nog geen antwoord op heb gevonden tijdens mijn nederig bestaan. Waarom gingen de mensen niet weg naar betere oorden, de Grunneger moet wel heel erg honkvast zijn geweest door de jaren heen.


Mijn plannen voor de toekomst zijn dus nog niet uitgewerkt, misschien kan ik ook nog weg gaan naar oorden waar cultuur hoog staat aangeschreven, een soort pelgrimstocht samen met mijn klarinet.
Mijn vriendinnetje de klarinet is internationaal bekend, alleen ik nog niet misschien zit daar het probleem maar bekendheid is in deze tijd ook niet goed, vaak zijn er slecht denkende mensen die je leven behoorlijk zuur kunnen maken, heb je een doos vol beveiliging nodig.
Dan maar klarinet concertjes geven in een kerkje in de regio, maar of er mensen zijn die daar op zitten te wachten is ook maar de vraag.
Klarinet muziekjes, kerkjes, geschiedenis klarinet c.q. regio, video-beelden...en dat in het Nederlands en Grunnegs...dat hele gebeuren mixen tot een eenheid...k Heb ook nog zoveel gedichten...Als ik het zo bekijk zijn er teveel mogelijkheden.

Ik zie wel... weer stof genoeg om het laatste uurtje van de nacht of zoals je wilt het eerste uurtje van de vroege morgen in een warm bedje over na te denken...Voor de mensen die nu beginnen te twijfelen wil ik even kwijt dat verder alles nog wel goed is...hoor.

Groetjes
John Hoekman