Deel 1 Feuilleton over het leven vanaf 1950 in Farmsum

 

Borgshof zonder bebouwing vanuit de Molenstraat.
Op de achtergrond de boerderij waar ik ben geboren.

Woord vooraf

Het is 5 dec 2023 Sinterklaasavond, Teutje mijn vrouwmens 83 ligt hoestend op de bank alsmede ik 78, hang in een gemakkelijke stoel, naast de houtkachel. Ons kind is jaren geleden uitgevlogen, zodoende geen gedichtjes, geen cadeautjes. We wurgen ons door het leven, oud en depressief aangeslagen door de griep achter onze enige uitgedroogde geranium.

Van hogerhand hebben we al vroegtijdig een prikje gehaald tegen de griep, maar ook deze keer weer genaaid. Op de uitnodiging stond dat we deel uitmaken van 'de kwetsbare groep,' dat we wel een duwtje in de rug kunnen gebruiken richting graf, dit laatste heb ik er dan zelf, maar bij bedacht.

Het is algemeen bekend dat ik geen stil verstand heb en het is dan ook niet vol te houden achter die ene uitgedroogde geranium. Ik loop maar eens naar de boekenkast en begin wat te rommelen tussen mijn 'maggeltjes' die ik eens maakte over hoe ik mijn leven heb geleefd. Zoals velen op mijn leeftijd wil je een overzicht, een balans opmaken van je leven, waarvoor en waarom weet eigenlijk niemand. Er is geen mens die er ooit weer naar kijkt en het staat ook vast dat ik niet de geschiedenis in ga als een belangrijk figuur. Geen Jezus, geen Micheal de Ruyter en helemaal niet als een Mozart of Bach, alleen dankzij mijn voortplantingsdrift heb ik een kleindochter gekregen, maar je moet maar afwachten of ik haar daar een plezier mee heb gedaan.

Pijpplein Farmsum

Mijn notities over hoe ik mijn leven geleefd heb is in het Gronings geschreven wat totaal geen zin meer heeft want bijna niemand kan het Grunnegs nog lezen, zomede kwam ik op het idee het opnieuw, deels uit verveling, te bewerken in het Nederlands.
Teutje mijn vrouwmens vindt het pure onzin, een soort narcistisch gedrag noemt ze het, ze kan niet begrijpen dat ik nog steeds zoekend ben naar bewondering. Misschien heeft ze gelijk, maar ik heb tenminste wat te doen en mijn opoe zei altijd: 'Die schrijft, die blijft.'

Deze feuilleton zal niet alleen over mij gaan, maar ook over de veranderingen, de uitvindingen waar ik mee van doen had vanaf 1950. Over de zin en onzin van de uitvindingen, waar we nu hopeloos mee in de maag zitten. Het schrijven zal in het Nederlands zijn, maar de mooie Groninger uitdrukkingen en woorden, te mooi om ze te vergeten, zal ik zoveel mogelijk gebruiken en eventueel vertalen.

De grootste verandering is de bevolkingsgroei. In 1900 waren er 5 miljoen mensen in Nederland, in 1950 waren het er 10 miljoen en in 2000 waren het er 16 miljoen. Misschien ben ik een miljoentje mis, maar het komt ook niet meer op een miljoentje aan. Naar mijn berekening zal de bevolkingsgroei explosief gaan stijgen in de komende jaren. Als we vlees en vis willen blijven eten, zullen we de megastallen moeten uitbreiden.

Ik kan wel in mijn ouderwetse gemakkelijke stoel, dicht bij de houtkachel blijven zitten tot ik dood ga, maar dat vind ik ook zonde van het laatste stukje leven. Ik ken een boer van 80, die in volledige afzondering leeft met zijn koeien. Hij slaapt onder de keukentafel, want alleen in zijn klein keukentje is het lekker warm. Hij leest geen krant, kijkt niet Tv en luistert geen radio. Hij haalt geen griepprik en is nooit ziek. Misschien komt het door dat hij altijd lacht, altijd vrolijk is.

Onze kookkachel anno 2023

Leven als een monnik en je behoeden voor de prikkels van buitenaf. Wees nu eens eerlijk 90% van de huidige informatie is toch volledige onzinnig om te weten. Een protestmars in Amsterdam, een brand in Loosdrecht, waarom moet je dat allemaal weten en wat kun je ermee.
Ik ga nu een feuilleton schrijven, die misschien nooit af komt. Een verhaal over hoe ik ben omgegaan met al die prikkels van buitenaf en over de teloorgang van alles wat van waarde was.

Ik ga het op Facebook plaatsen, dan ben je één minuut in de picture en je bent ook zo weer weg. Er zullen 23 mensen zijn die uit sympathie een duimpje omhoog steken, de rest kost het teveel moeite omdat ze punt 1 moeite hebben met lezen en punt 2 het verhaal te lang is. Daarom heb ik ook voor veel plaatjes gezorgd waar de mensen die vooral uit Farmsum komen veel plezier aan zullen beleven en ik noem ook namen van mensen uit mijn jeugdjaren, misschien ben jij er ook bij.

Alles van waarde

kost moeite

Ik weet nu al, zo het leven begon, zo zal het eindigen. De tussenperiode bestaat uit overbodige aanschaffingen en milieu verpestende zaken.

Mijn vrouwmens Teutje komt uit Finland, zodoende ben ik daar vaak geweest. Bij mijn bezoekjes in de zestiger jaren van de vorige eeuw zag ik aldaar hoe oud en jong op het platteland leefde. Hun manier van leven heb ik toen met bewondering gadegeslagen.
Hoe voedsel in een bakje hangend aan een touwtje werd koel gehouden in de waterput in plaats van in een stroom vretende en daarmee geldverslindende koelkast. Ik ben voor de oude manier van leven, zoals de boer waar ik het over had.

Dit was deel 1 van mijn feuilleton over hoe ik mijn leven geleefd heb vanaf 1950.