Vlog 1 dec 29 John Hoekman

Wadlopen in Paiterboeren

Wadlopen in Paiterboeren

Tjoam mien kameroad was overspannen, zenen op moag, haar t goud te pakken. Ik zeg we mouten der even tussen oet Tjoam de natuur in. Tjoam knikte wol dìn groag n keer wadlopen. Ik zeg “gain muite, gonnen we doun achter diek sliekjetreden.”

Nee...Tjoam wol noar Paiterboeren t mos wat lieken en kosten vanzulm. Hai wol even dat gevuil hebben der bie te heuren, tussen de natuurmalloten in.

Nou doar stonnen we din in Paiterboeren t wemelde van de poepen. Dij wadkerel klamde mie aan of ik wat Duuts kon proaten denn in Paiterboeren proaten ze gain Duuts, Hogelandsters hebben zo heur ding. Ik mos din dij poepen t wadlopen oetstokken.

Ik zeg: “Wissen sie wat Wad is”. k Heb ze nog nooit zo dom kieken zain n domme Hollander was der niks bie. Ik zeg wacht mor even k zal t aans doun.
Ik wees mit mien vinger noar diek. Ik zeg: “Sehen sie dort daB Deich..noamvallen blift altied stoer.” Ik zeg “hinter dem Deich ist der See kennen Sie bestimt von Jungen kommt bald wieder Jung ist nog aal vòt, oaf en tou ist der See ook vòt en din blift Sliek, dort kunnen Sie op Wandeln en dat hait Wadwandeln. Noa n flink stuk oadem ging ik verder...”oaf en tou kommt der See zurùck en dan mouten Sie mokken das Sie vortkommen aans Bezoufen Sie sich.” Aal kloar we mozzen nog n uur wachten op leeg Tij.

Ik zeg “kom Tjoam we gonnen Paiterboeren in.” waren we ook zo weer oet in t midden was t centrum en aal zeehonden. “Moust kieken” zegt Tjoam “Der ligt ook aine tussen mit aarms en bainen.”Ik zeg: “ Jaikes nog aan tou das Lenie, kist hoast gain onderschaid zain.”

Lenie was aan t hoelen en jammern roezie op de krès. Ik bölkte: “Leentje der liggen ook n poar zeehonden op rug.” “wait k wel” ropt ze “dij heb k achterover drukt.”

Ik zeg kom mit wadlopen bist er even oet. Leentje ropt “groag, mag Klazien ook mit.” Ik zeg tegen Tjoam “dij is toch al laank oet tied “ “is al terugge” zegt Tjoam “deur aal dij kruden vanzulm.”

De zee was wied weg en we kon t begunnen te lopen. Ik zeg tegen dij poepen “we kunt anfangen è” doar haren ze wel oren tou en doar scheet t hìn...

Dij wadkerel haar ain oog, k haar t al wel zain. Ik zeg “Jaikes nog aan tou hou is t kommen jong.” Hai zegt “dat doun zeekoapen dij pikken joe ogen der oet.” Ik zeg “dij donder dat wordt oetkieken.” “Nee” zegde “nait baangschietern as ik roup bukken vogels din gebeurd ter niks.” Ik zeg tegen dij poepen “Onze Wadfuhrer hat eine Auge das komt von Vögeln, aber kein Paniek wenn der furher ruft Boeken Vögeln din passiert niks. Opains ropt de wadfürher ”Boeken vögeln.” Tjoam apmoal overstuur...”Hest dat zain” zegde “dij Poepen kroepen apmoal op mekoar en begunnen te schudden, n oardbeven messchain?

Tjoam begon te kwielen: “Klazien het zuch ook bukt” en hai stutterde verder “ ze hèt gain onderbox aan.” Ik zeg: “ Luit ze t krudentoentje zain.” Tjoam zegt:
“ as ze zuch weer bukt din snap ik heur.” De echte Grunneger kwam even om houk kieken. Opains ropt dij wadkerel...” Boeken vögeln.” 

Tjoam nemt mie n roam...zegt Lenie tegen Klazien “merk oe dat niet.” Joawel zegt Klazien mor k heb laiver datter aine wipt as mie der n oog oetpikt...

Grouten

Tammo

Olwiefkenijs 16 okt 2016

Foto met dank aan Robert Gay from England

Olwiefkenijs

De belevenissen van een gepensioneerde dorpsdirigent.

Het is zondag-avond 16 okt 2016. Het was vandaag weer een prachtige zonnige herfstdag. De zonnepanelen op het dak in hun element. Ik schreef in mijn vorige blog over de verbouwing van mijn hok, ik kan melden k ben nog steeds bezig het loopt even uit de hand benevens je mocht denken hij doet het zeker rustig aan dan heb je het mis. Ik ben bij het krieken van de dag tot twijduustern met de buurman aan het zagen en spijkeren. Deze week is mijn klarinetten-hok aan de beurt.

De voorstelling

De voorstelling 27 sept...dat was me wat...De voorstelling in het Wilhelmina-heem te Delfzijl. Nadat ik alle apparatuur had klaar gezet, klaar was om te beginnen deed mijn media player het niet, wat ik ook probeerde het ding kreeg ik niet aan de praat.
De voorzitter van het gezelschap, een man die zich graag hoort praten, nam zijn kans waar om mij even flink van Jet te geven. Hij sommeerde mij om de boel goed voor elkaar te hebben...ha ha ha dat wist ik nog niet...Ik besloot huiswaarts te keren en beloofde het publiek een avond gratis voorstelling, meer kun je toch niet doen. De bingo-ballen kwamen uit de kast en de oudjes waren weer tevreden.

Voorstelling 13 okt Wagenborgen. Nadat ik een nieuwe media-player had gekocht gelukte het deze keer wel. Het publiek reageerde goed op de nieuwe voorstelling. Mijn oproep om weer allemaal in de Grunneger klederdracht te gaan konden ze me niet beloven. Het clubje mannen en vrouwen Wagenborgsters was weer kleiner geworden, straks zal ik dan nog optreden, bij wel en wee voor twee mensen.

Nunspeet voor de telefoon, ik ga voor de tweede keer weer naar Nunspeet april 2017. Alle Grunnegers die vroeger ergens in Gelderland en omstreken zijn neergestreken komen daar tezamen voor een gezellige dag. 22 dec 2016 zal ik voor oud medewerkers van de Akzo in de Bolder Delfzijl zijn. De voorstelling moet dan zitten. Ik ben van plan een combinatie te maken van voorstelling 1 en voorstelling 2...De beste stukken kun je toch zo maar niet aan de kant doen, vooral voor de mensen die het nog nooit hebben meegemaakt.

Mijn nachtboek

Sommige mensen hebben een dagboek, het leek me wel leuk om een nachtboek bij te houden. Hier volgt dan een stukje uit mijn nachtboek.

21.00 uur We gaan naar bed, mijn vrouw en ik...Vrouw kleed zicht uit altijd spannend...21.30 uur vrouw heeft pien in de kop...22.00 uur Ik kan niet in slaap komen ..jeuk ergens op n plekje op mijn rug, kan er net niet bij komen...22.15 uur...jeuk op rug maar nu net even lager als het vorige plekje...22.30 uur van bed af en de plekjes met een rugge-kraaber te lijf...in de loop een slaaptabletje genomen van de firma valeriaan...23.00 uur klaar wakker...ik krijg me daar een opduvel van Matje...Ze zat midden in n dreum...23,30 uur Ik draai me nog een keer om en toen ik weer wakker werd was het 03.00 uur ik heb geloof ik even geslapen, maar ben weer klaar wakker er wordt allernaast gesnurkt...03,30 uur er wordt gesnurkt met een kussen op de kop...mijn kussen. Ik ga weer liggen zonder kussen, het snurken gaat maar door. 04.00 uur... k moet pissen...04,15 uur... komt niks...ook even bij de koelkast gezeten. 04,30 uur Ik pak mijn kussen weer en probeer te slapen...05,30 uur ik heb denk ik geslapen ...denk ik...06.00 uur Ik hoor een vogeltje...niet goed te horen vanwege het snurken...07.00 uur klaar wakker ik heb gedroomd ik zat op een hele grote trekker in stad... verdwaald. Ik kon niet weer thuis komen en belande in de sloot...klaar wakker. 08.00 uur... het is stil...snurken doan...
k Ben nommedoags opgestaan.

Groetjes

John

Olwiefkenijs Blog 21 sept 2016

21 sept 2016

Olwiefkenijs,

De handel,

Het is vrijdag 21 sept 2016, nog steeds mooi weer, het lijkt wel zomer. k Heb vanmiddag nog even buiten op de schommelbank gelegen mijmeren in de zon. Het was wel even nodig deze rustpauze want ik ben namelijk mijn schuur aan het verbouwen, de klarinetten-werkplaats moet groter zodat ik meer plaats kan bieden. De handel in saxofoons en klarinetten loopt goed temeer ik nu ook adverteer op het Duitse eBay.

De inkoop is ook goed er zijn zo nu en dan leuke instrumenten te koop. Ik moet wel kwijt dat de instrumenten van particulieren voor 90% smerig en vuil zijn. Deze mensen hebben zeker niet met plezier muziek gemaakt.

De voorstelling Olwiefkenijs.

Zoals ik al schreef in mijn vorige blog is de nieuwe voorstelling geboren. Ik ga het de volgende week 27 september uitproberen in het Wilhelmina Heem te Delfzijl. Een Klarinet concert met video-beelden met oa stukjes van Mozart, Weber en andere werkjes uit diverse landen. Het thema is muziek met een identiteit en deze identiteit ga ik met kleur en fleur uit de doeken doen. Tussen de muzieknummers ga ik dan mijn gedichten in het Gronings voordragen. Mijn gedichten zijn ontstaan doordat een onderwerp of een persoon een zodanige indruk op mij heeft gemaakt dat ik er een gedicht over moest maken, zoals een schilder een schilderij maakt. Ik weet niet of er regels zijn voor het gedichten maken maar mijn gedichten zijn rechtstreeks uit het hart en daar heb ik geen regels voor. 

k Ben natuurlijk reuze benieuwd hoe het de volgende week zal uitpakken. Ik ga ieder maand één keer een voorstelling geven in de regio, volgende maand in Wagenborgen.

Een treurige gebeurtenis,

Ik ben sinds mijn jeugd bevriend met de drummer van ons orkestje uit het verleden. We speelden vanaf onze 15e al samen, maakten Drenthe en Groningen onveilig met de nodige lol. Ons motto was ieder weekend muziek en... achter de wichter aan. Ik kan hier wel een dik boek over vol schrijven. De speeltuin in Harkstede bij Staalstra van Hemmen in Gasseltje Jan Ratering in Eext allemaal bekende dancings en niet te vergeten Veeze in Tolbert. Ons orkestje bestond uit vijf opgeschoten jongens en een 10 watt versterkertje voor een zaal met 400 mensen! De twee luidsprekerkastjes werden met een ladder ergens hoog neer gehangen...We hadden een prima sound.

Het belangrijkste was de lol en het succes. Hij, de drummer, gaf altijd een extra tikje op de trommel als een mooi wicht al dansend voorbij kwam en we wisten dan hoe laat het was. Hij had ook de meeste succes bij de vrouwen. We begeleiden toen al en nog live ook Willy Alberty en Willeke...en nog vele andere artiesten die langs kwamen voor een paar honderd gulden.

Nu we niet meer actief zijn ga ik af en toe even naar hem toe voor een bakje thee. We kletsen dan over vroeger en de belevenissen die daar bij horen. Vrouwen staan bij hem nog hoog in het vaandel. Laatst was ik weer eens bij hem in de buurt om iets te kopen voor mijn zoon en had natuurlijk met de nadruk op natuurlijk geen tijd voor een bakje thee, een paar dagen later kreeg ik te horen dat hij was opgenomen in een verzorgingshuis. Ik direct in de auto op naar het verzorgingshuis in Veendam en daar lag hij 70 jaren jong...voor de helft verlamd. Zijn eerste woorden waren 'ik kan niet meer drummen.' Daar sta je dan tegenover wat ooit eens de beste drummer was van het noorden en woorden schieten tekort. Ik zeg tegen hem moet ik voor jou nog een foto van

een naakte vrouw aan de muur hangen? “Doe maar niet” zei hij “vinden ze misschien hier niet zo leuk.” Het enigste wat ik kon doen was hem een haring aanbieden die hij in stukjes naar binnen werkte.

Groetjes

John Hoekman

Hoe blaas ik een vintage klarinet nieuw leven in?

Hammerschmidt klarinetten uit 1964

Het restaureren van een vintage klarinet...

Hoe doe ik het?

Het lijkt me goed eens te vertellen hoe mijn aanpak is om een oude klarinet weer een nieuw leven in te blazen. Mijn klanten of aanstaande klanten hebben dan een idee wat voor instrument ze hebben of kunnen verwachten.

De houten klarinet,

Ik neem allereerst het bovenste gewricht, ontdoe deze van alle kleppen. Ik leg ze vervolgens netjes op een witte handdoek in volgorde om als het zover is zonder moeite de kleppen één voor één weer op hun plaats te zetten. De laatste klep die ik er afgehaald heb wordt dan de eerste die ik er weer op zet...Een fluitje van een cent.

Oliën of niet oliën,

Vervolgens maak ik het hout (de buis) van binnen schoon...waarom?

Als je door de buis kijkt zie je (vaak) olie-vlekken, de wand van de buis is niet mooi glad zoals het hoort te zijn.
Ik gebruik hiervoor een eigen gemaakte borstel, dip deze in (citrus-) terpentine en maak de buis grondig schoon. Het hout moet weer gaan leven en ademen. Je kunt dan kiezen om het hout niet weer te gaan oliën of juist wel. De klarinet moet bij niet oliën wel iedere keer grondig schoon gemaakt worden. Ik olie wel omdat de klarinet bij de volgende gebruiker wel of niet regelmatig schoon gemaakt wordt. Ik gebruik Hennep-olie en laat de olie een poosje zitten om daarna met een eigen gemaakte borstel het uit te borstelen zodat er een flinterdun laagje olie/hars ontstaat.

De volgende stap,

Ik heb een handig hand-boormachinetje(proxi) met een borsteltje en maak elk toongat schoon, daarna maak ik de buis aan de binnenkant nog een keer schoon met een borsteltje op een lange steel, zet dit in de wat grotere boormachine en haal deze een paar keer door de buis, daarna weer oliën.

De buitenkant van het bovenste gewricht maak ik schoon, zowel van binnen als van buiten tot het hout mooi is. Ik ga dan de buitenkant poetsen. Je kunt eventueel het logo met een daarvoor geschikte pen weer in het goud zetten.

Het in elkaar zetten,

Vervolgens pak ik de klep die ik het laatst heb neergelegd en doe deze in een bad met vloeistof om het metaal of zilver goed schoon te maken. Haal de klep uit het vloeistof en maak het mooi schoon allerlei middeltjes zijn hiervoor te verkrijgen. Vervolgens dip ik een pijpenborstel (bij de tabakswinkel wel te verkrijgen) in de terpentine en haal het door het buisje van de klep waar straks het asje door moet, alvorens ik het asje heb schoon gemaakt met een dot ijzerwol dip ik het asje in de olie.

Ik verwijder de oude polster en zet er een nieuwe op. Ik gebruik staafjes lijm die ik bestel uit China, trouwens gebruik ik de oude leren polsters die ik ook uit China heb vanwege de prijs en de gebruiksvriendelijkheid. Leren polster sluiten gemakkelijk en goed. Valentino polsters of kurk gebruik ik ook wel, kurk meestal voor het octaafklep. (zie afstellen)

Ik hou het staafje lijm boven het vuur en doe een drupje in het midden van de klep waar de polster zal komen. De zijkanten hebben dan geen lijm en de polster kan dan rondom mee bewegen.

Direct controleren met een lampje binnen in de buis of er ook licht doorschijnt bij de polster, zo niet dan sluit de polster...klaar...

Nu kan ik de klep monteren en zo volgt dan iedere klep.

Het afstellen,

Moeilijk wordt het wanneer de klarinet geen stelschroefjes heeft want het afstellen kan een zenuwslopend werkje zijn.

De klep moet een passende veer hebben die lekker loopt dat wil zeggen als de klarinet lekker in de hand wil lopen dan moet een klep niet te zwaar gaan en dat ligt dan aan de sterkte van de veer.

Ook als de klep een te grote beweging moet maken dus te ver open staat moet je dit regelen, vooral de brillen staan vaak te ver open. Het kan door een stelschroef of indien niet aanwezig een stukje kurk of de dikte van de polster geregeld worden.

Proberen en afstellen...

Bij het uitproberen van de klarinet moet je geen druk voelen bij een bepaalde toon, is dit wel het geval dan moet je de omgeving van deze toon cq klep bekijken (weer met een lichtje in de klarinet) of de kleppen rondom deze toon goed sluiten. Dit moet dan weer met een stelschroef of kurkje. De hele troep er weer af monteren en weer opnieuw beginnen, bekijk ook de dikte van de polster of dat goed is. De polster kan ook te dik zijn! Daarom is rust in je werk van het begin tot het einde van de hele operatie belangrijk. Loop af en toe weg, ga koffie drinken en begin op een later tijdstip weer opnieuw. Mensen met ervaring weten wat ze doen en zullen deze moeilijkheden vroegtijdig ontdekken. Iedere klarinet heeft zo zijn probleempjes. Vandaar dat ik me bij de Hammerschmidt of Adler (Duits systeem) hou. Dat wil niet zeggen dat ik af en toe van afwisseling hou en een ander merk onder handen neem.

Ik heb wel eens gehad dat na een week regelmatig blazen de klarinet kuren vertoonde en wel even weer op de werkbank moest om alles nog eens na te kijken. Polsters kunnen ook in beweging komen en niet lekker zitten. Ik kan iedere klarinettist aanbevelen de klarinet af en toe eens na te kijken of laten nakijken. Goed is goed maar na een 1/2 jaar zijn er toch weer dingen die lekkerder kunnen lopen en zo wordt je leven een stuk aangenamer.

Ik heb vroeger als jong mens de volgende beleving gehad.
De klarinet stemde steeds slechter, ik kreeg natuurlijk commentaar van uit mijn omgeving. Ik werd er zelf ook moedeloos van later...later... bleek dat mijn octaafklep en de omgeving rondom deze klep smerig was. Ik had niet geleerd het instrument te onderhouden. Even een schroefje los klepje eraf dan met een lucifer/houtje het gat schoonmaken en de zaak loopt weer.

De klarinetten die ik regelmatig binnen krijg ook van Marktplaats zijn altijd smerig! Saxofoons waarvan de kleppen niet goed sluiten...Ja dan blaas je niet lekker. Een lichtje kopen en af en toe de zaak bekijken is echt geen overbodige luxe. Ik ben jarenlang dirigent geweest van blaaskapellen en aan onderhoud werd weinig tot niets gedaan tot ik weer eens de wacht aanzegde en de instrumenten controleerde, wat niet in dank werd afgenomen.

Heel belangrijk is of mischien wel het belangrijkste het mondstuk...wees steeds bezig met het uitproberen van mondstukken...Het ligt zelden aan een goed afgestelde klarinet maar...het mondstuk maakt voor 80% het geluid!

groetjes

John Hoekman.

Blog 2 juli "Olwiefkenijs."

Olwiefkenijs.

Het is zondag 2 juli, tussen de buien door schijnt de zon. Delfsail blaast vandaag de aftocht af voor de grote zeilschepen, waar eens mijn overgrootvader Hendrikus Kluin mee om de Kaap voer. Na Micheal de Ruyter was hij voor mij de grote zeeheld, als ik als klein jochie bij hem op visite kwam vertelde hij over vliegende vissen die van bakboordzijde kwamen, over het schip heen vlogen vervolgens stuurboord weer het water indoken. “bek vuil joe oet hoaken” zegt de Grunneger dan, als hij dat weer eens voor de zoveelste keer smakelijk vertelde.

De voorstelling olwiefkenijs,

Het is zomer, zullen we ondanks de regen maar zeggen, niet veel optredens, bezinnen op weer iets nieuws en dat is nou net het snijdende punt. k Ben mijn archief eens ingedoken, onder archief bedoel ik een hoop papieren-rotzooi op een legplank. Ik zag de puinhoop, dacht het wordt de hoogste tijd de kast eens grondig op te ruimen. Alle bladmuziek, Cd's en aantekeningen de prullenmand in en weer opnieuw beginnen te rotzooien.

Olwiefkenijs bestaat nu op de kop af 10 jaar, ja ja... de tijd vliegt. Veel perspectief is er niet meer, de ouden van dagen tehuizen zijn dicht en wat blijft er over? De verzorging-huizen...Ja goede vraag...de vraag is of de voorstelling wel geschikt is voor deze bewoners. Het merendeel is met zichzelf bezig en enig respons tijdens een optreden is er niet. Ja soms wel... de laatste keer riep steeds iemand ''Caramba” en herhaalde dit telkens male...Ik wil wel mijn uiterste best doen voor deze mensen maar of het nut heeft betwijfel ik, een plaatselijke zangkoor lijkt me beter op zijn plaats.

We dragen dus Tammo's olwiefkenijs ten grave na 10 leuke jaren. Tammo met zijn onafscheidelijke vriend Tjoam.

Triest, depressief?...nee hoor ik kan goed afscheid nemen van iets. Tijdens mijn muzieklessen was het een komen en gaan van leerlingen. De orkesten of orkestleden kwamen en gingen...familieleden kwamen en gingen...en zo kan ik nog wel even door gaan...en doorgaan is dan ook mijn visie.

Zoals ik al schreef ben ik het archief ingedoken en kwam stapels eigen gedichten tegen, jammer dit weg te gooien, moet ik op de één of andere manier toch gaan gebruiken.

De laatste optredens speelde ik wat meer klarinet en merkte dat de mensen het op prijs stelden dus de oude stukken die ik vroeger speelde heb ik maar weer eens opgedoken en met de huidige technieken kan ik mezelf begeleiden. Altijd gemakkelijk piano als bij-instrument gedaan te hebben.

De ingrediënten zijn dus 1)muziek 2) gedichten.

Met de gedichten is het noodzakelijk ze eerst in te leiden, daar het Grunnegs is en het thema altijd nadere toelichting bedürftig ist. Een enkele proza moet ook mogelijk zijn en daar lenen zich de Dollard-legendes goed voor...Ik zal de voorstelling zowel in het Grunnegs als Nederlands doen, dan hebben meer mensen plezier en ik een groter bereik.

De naam voor de voorstelling moet nog komen en vraag ook aan mijn facebook vrienden en vriendinnen om iets moois te bedenken.

Groetjes

John en denk erom Tammo bestaat niet meer...is pssst...do...

Oterdum by John Hoekman klarinet

Mazurka John Hoekman Delfzijl

Olwiefkenijs 8 mei 2016

Een tijdsbeeld van de voorstelling “olwiefkenijs” mitsgardes de rare ideeën van een gepensioneerde narcistische dorpsdirigent. Deze blog is een vervolg op mijn oude blog
 'het dagboek van een Dorpsdirigent.'

Het is weer zondagmorgen de weken vliegen om, de zon alsook de temperatuur is geweldig. Ik had me het leven vroeger nooit zo voorgesteld dat ik ooit nog eens huisje boompje beestje, rustig achter mijn huisje zit met een kopje thee in de schaduw van de parasol.

En zo mijmer ik voor me heen op de vroege morgen, kopje thee in de hand, doch zie opeens slijtage-gaatjes in de parasol, kijk verder en zie ook slijtage-plekjes in de luifel van de schommelbank, was me nog nooit opgevallen, sta je niet bij stil.
Ik zeg tegen de parasol alsook de schommelbank: ”Jongens we worden oud, niet beter.” Het mijmeren is opeens afgelopen, ik merk de motor begint op gang te komen en daar gaan we weer met van alles en nog wat door het hoofd. De één puzzelt, de ander facebook't en ik fantaseer over allerlei onzinnige dingen. Gestoord zei laatst iemand tegen me, langzamerhand begin ik er zelf in te geloven.

De klarinet-muziek is grotendeels klaar voor mijn nieuwe 'olwiefkenijs' nu nog de beelden, momenteel hou ik van stillevens vooral hou ik ook van stokoude mensen. Oude boeren en arbeiders waar t weer in t gezicht zit net als bij mijn parasol en de luifel van de schommelbank. Arbeiders met kromme ruggen, het zou nog mooier zijn als ze zich in jaren niet hadden gewassen, echte mensen die je van ver al kunt ruiken.

Het zijn juist deze mensen die niet meegesleurd worden met de huidige onzinnige prullaria. We doen er bijna allemaal aan mee Teutje mijn vrouw en ik hebben alles in één keer aangeschaft onder het motto je moet het op den duur toch hebben Iphone, smartlap, neutenbouk en een bluetooth wireless radio maar niks doet het want we hebben geen wifi...en hoe je daar aankomt is vooralsnog een raadsel voor ons.

Ik denk, nog steeds zittend onder mijn parasol, dat ik voortaan samen met mijn oude foto-camera op pad ga. Nee... ik ga niet apart op zoek naar zulke verschijningen, dan kom je ze juist niet tegen, maar ik combineer dat met mijn pony-hoefsmid gedoe, want dieren horen bij dit soort mensen.

Zo was ik gisteren ergens waar ik de mooiste stillevens heb gezien. Vervallen schuurtjes en geloof het of niet een echte mini woonwagenkamp in het Grunneger laand anno 2016. Ik was als jongetje altijd bang voor de mensen in zo'n zigeunerkamp, dus schoorvoetend ging ik op de mensen af, stelde me voor en vroeg al bukkend als een Chinees, of ik wat fotootjes mocht maken. In Finland moet je zoiets niet proberen bv op de markt waar je de echte zigeuners nog tegenkomt in klederdracht. Ze pakken je camera af en als je niet oplet dan krijg je ook nog een pak op je donder. Maar...deze mensen waren vriendelijke kunstenaars en bij het woord kunstenaar zit je altijd goed, ik mocht dus kiekjes nemen als ze zelf maar niet op de foto kwamen vanwege de privacy.

Ik ben ook bezig met een zelfstudie mensenkennis eigenlijk de kennis van en over mijzelf, rare verschijningen doen zich bij me voor waar ik toch graag meer over wil weten.
Ik vraag me af hoe het komt dat je opeens van uit het niets een ingeving krijgt zoiets als...Hé das n leuk idee...een gedicht rolt er soms ook maar zo uit.
Ik moet voortaan wel een notitieboekje meenemen want je bent zo'n gedachte ook zo maar kwijt, zoals het komt zo verdwijnt het ook...Trouwens ik las dat bekende schrijvers allemaal een notitieboekje hebben en als ik nu ook zo'n notitieboekje bij me heb dan voel ik mij ook een beetje een schrijver alsook niet de enige gestoorde. Maar hoe komt het dat je zo maar een idee krijgt, waar komt dat vandaan. Ik heb ook wel eens gehad dat vaag een stem iets tot me zei, geen verhaal maar gewoon een woord, zo van...Pas op!.. je wordt belazerd, nu denkt iedereen aan psychoses...maar dat vind ik toch wel iets te ver gezocht. Oh... Ik moet even stoppen met schrijven want mijn vrouw Teutje komt en vraagt: “ Ben je weer bezig, wat schrijf je toch allemaal” Ze denkt gelijk aan rare dingen die ik verzin want ik heb mijn hart altijd op de tong liggen, schrijf dat dan ook gelijk op, daar kun je moeilijkheden mee krijgen. Ze wil me behoeden voor de mensheid, zo moet je dat eigenlijk zien. Ik bedenk snel even wat en zeg “Nou ja...ik schrijf over olwiefkenijs en zo”..Ze zegt: “Schrijf maar even dat je het grasveldje voor ons huis moet gaan maaien.” “Joh” zeg ik en slaak een diepe zucht, denk aan het woord 'loslaten' het woord kwam ik tegen in één van mijn zelfstudie-boeken... Je moet heel veel dingen kunnen loslaten in dit leven.

Enige uren later...

Het gras is eraf, de eenzame fietser riep nog op gebiedende toon “Mout dat op zundagmörgen,” zonder te weten in welke situatie ik mij bevond.

Zo gaat dat op een dorp , gelukkig was er geen kerkdienst want dan had het gras er nog gestaan, dan had ik beslist niet gemaaid. Af en toe is er nog een gezamenlijke kerkdienst want de opkomst is niet zo best. De gereformeerden en de hervormden die vroeger elk afzonderlijk een pad namen naar de kerk gaan nu hand in hand over hetzelfde pad want anders komt de kerk niet vol...met minder dan dertien kerkgangers gaat de organist ook niet spelen. De domie had nog gezegd of hij dat kon verantwoorden voor God en toen zei de organist “Ik wel domie.”

Mensen geloven nu als ze zin hebben...zo van...oh ik moet ook nog even geloven en pakken dan hun Iphone of smartlap en dan drukken ze op hun God naar keuze.
De goede oude tijd waar mensen met zwarte kousen en een 'kapothoudje' zeg maar zo'n netje voor hun gezicht gezamenlijk arm in arm naar de kerk gingen om geestelijke stof tot zich te nemen, is voorbij. Geluk was toen nog heel gewoon t is allemaal aan het verdwijnen, tenminste in onze regio.

Het is inmiddels avond, ik zit in twijduustern nog even achter mijn huisje, bek af van gedane arbeid en dat nog wel op de zondag. Teutje mijn vrouw ligt in de kamer op de bank te slapen, met zo te zien een voldaan gezicht...van zo dat heb ik toch maar even geflikt, het gras is eraf de afwas gedaan, de auto gewassen en de pony's gevoerd. Ik vraag me af wie heeft nu wat gedaan...

Ik zit nog achter mijn huisje kijk naar de versleten parasol en de luifel van de schommelbank, ik mijmer nog even met een kopje thee en val langzaam in een kniepslaapje opeens hoor ik een stem, de stem van de parasol die tegen de schommelbank zegt "Kijk hem eens de slijtage slaat ook bij hem toe.”

Gegroet

Tammo

Logboek 24 april 2016 van de dorpsdirigent

Een tijdsbeeld van de voorstelling “olwiefkenijs” mitsgardes de rare ideeën van een gepensioneerde narcistische dorpsdirigent. Deze blog 'olwiefkenijs' is een vervolg op mijn oude blog 'De Dorpsdirigent.'

Olwiefkenijs,

Het is zondagmorgen, zonnetje aan de hemel, af en toe zonnetje even weg maar mag de pret niet deren, tijd voor een berichtje.

Ik was de vorige week met olwiefkenijs in NwSchans de Grunneger zegt Schanze. Het was weer als vanouds Grunnegs gezellig. Twintig dames van het platteland om n flotske te reudelen.

Ik moet voor de zoveelste keer constateren dat de verenigingen op het platteland steeds meer inkrimpen. De plaatselijke dorpskapel kwam laatst langs, niet met muziek maar met bloemen om de kas te spekken, bij de vraag hoe gaat het met de club trok de man een somber gezicht en mompelde...'t Jonkgoud wil nait meer.'

Ze bouwen nu een repertoire op van treurliederen want de één na de ander valt om door ouderdom met het gevolg weer een lid minder.

Al met al mijn voorstelling in NwSchans was gezellig alsmede met twee flessen drank ging ik huiswaarts. Ik schreef de vorige keer dat het eigenlijk niets uitmaakt hoeveel mensen mijn olwiefkenijs aanhoren want van mijn optreden in Woldendorp met acht personen publiek heb ik toch weer een snabbeltje overgehouden. Ik ga nu van de enen steunstee naar den anderen steunstee, om te kreunen en te steunen.

De klarinet,

Ik heb d.d. 22 april 2016 een andere saxofoon gekocht een Getzen, het moest wel want ik had mijn Selmer Bundy verkocht aan een Hongaar, de man kwam langs voor een klarinet ging weg met een saxofoon, ja... zo kan het ook.

Zonder een saxofoon kan een mens niet leven. Ik vind trouwens dat elk mens op leeftijd een muziek-instrument moeten leren spelen. Waarom?...goed voor geest en lichaam, ouderdom speelt geen rol in de muziek. Je moet wel een gemakkelijk instrument nemen dus een saxofoon. Ja dat zal wel...zuchtte de oude vrouw en bölkte een saxofoon, je meent het niet. Doen zeg ik...je bent er nu nog...

Opiniemaker,

Je moet tegenwoordig wel oppassen wat je schrijft want anders krijg je commentaar en zelfs doodsbedreigingen via de sociale media. Bij de laatste zin en vooral het woord sociale media zou mijn opa zich omdraaien in het graf.  Hij als echte Grunneger kon de toekomst samenvatten in één zin ”Het komt nait meer goud mit de wereld.”

Wat was de wereld toen nog mooi en vredig...In de jaren 60 van de vorige eeuw is het allemaal begonnen...de emancipatie niks mis mee alhoewel er nu een beweging op gang komt die zegt dat de man meer en meer een mietje een slaaf wordt sommigen al in een blijf van mijn lijf huis zitten. De pil kwam in 1964 en de mannen dachten nooit meer met de kruule verlegen te zitten ...t werd een koude kermis...De dolle Mina's gingen tekeer. Nee...ik heb niets tegen vrouwen in tegendeel want ze kunnen,  als ze zin hebben, je als man even in het paradijs wanen en dat weten ze, das hun sterke kant.
Een ouwe kameraad nu ook al zeventig denkt nu nog alle dagen dat die belevenis nog bestaat, ja ik zeg dan moet je wel de juiste vrouw vinden, die moet je met een lichtje zoeken nu heeft hij een zaklantaarn gekocht. Hoe ouder hoe gekker zeg je dan toch.

Oh pardon ik moet stoppen want mijn vrouw komt binnen, ik moet de was ophangen...(even later) zo das ook weer klaar maar nu moet ik de shampoo terug leggen in de douch... was ik vergeten...en dan moet ik aan tafel komen praten en waarover weet ik niet want we hebben al alles besproken.

Toen... in de zestige jaren kwam ook de drugs in de mode...'Hasjes' (hasj) van dat bruine goedje. Ik speelde in een band in Zweden in hotel Parapeten in Helsingborg. De trompetist was een Engelsman, had gespeeld bij Edmundo Ross, niemand kent nu nog Edmundo Ross maar ik had als kind de band wel eens gehoord en gezien in de één of andere film in de bioscoop. Op zekere avond, ik had al één of twee biertjes op, ging de deurbel en kwam Jim de Engelsman bij mij op bezoek met een aantal grammofoonplaten onder de arm (de voorloper van de CD ) We dronken samen een derde biertje en opeens begon hij over hasjes, dat moest ik eens proberen. Ik scheet in mijn broek ik had wel eens van gehoord dat het spul gevaarlijk was en je leven op de kop kon zetten. Ik kon er niet om heen en even later smookte ik hasjes...oh oh opa...wat vreselijk. Weer even later...ik was al 'nuver doen' van de bier maar van de hasjes merkte ik niets...helemaal niets terwijl Jim de Engelsman, die anders zo droog uit de hoek kon komen, uit zijn dak ging. Hij had geen dakpan meer op kop daarentegen ik merkte helemaal niets en dacht als echte' Grunneger dat spul is t geld nait weerd.' 

Groetjes

Tammo.

Logboek 10 april 2016 de dorpsdirigent

Olwiefkenijs 10 april 2016

Een tijdsbeeld van de voorstelling “olwiefkenijs” mitsgardes de rare ideeën van een gepensioneerde narcistische dorpsdirigent.

De voorstelling Olwiefkenijs

Even weer een stukje schrijven op de zondagmorgen het is alweer te lang geleden.

Ik was laatst met olwiefke-nijs in de steunstee te Woldendorp, helemaal in het uiterste noorden des lands, opkomst 8 mensen. Het maakt helemaal niets uit of je nu olwiefkenijs hebt voor 8 of 80 mensen, als de mensen maar leuk zijn. Ik vertelde de buurman over de grote opkomst hij vertoonde een grijns van oor tot oor. “Doe bist op dien bèst voor blinden en doven mienjong” daar moet ik het dan mee doen op de zondagmorgen.

Volgende maand met olwiefkenijs, voor de tweede keer, naar Schanze. Ik moet eigenlijk zeggen Bad NwSchans maar veel Schanskers krijgen het niet over de lippen, daarom gewoon “Schanze.”

Hoofdstuk 1 van de voorstelling olwiefkenijs gaat na de zomer weer iets veranderen,

Ik ben druk aan het schrijven alsook muziek aan het componeren om weer met nieuw olwiefkenijs te komen deze keer over onbekende beruchte plekjes van vroeger. Jaarfke de grote Oldamster profeet met zijn wonderbaarlijke voorspellingen. De verhalen over stormvloeden verhalen die de moeite waard zijn om te vertellen.

Hoofdstuk 2,

Ik zal in de toekomst in het 2e hoofdstuk meer filmpjes en concert-stukjes ten tonele voeren met tussendoor verhaaltjes. Ik zit hierbij te denken aan het genre stomme film met muzikale begeleiding tussendoor dan olwiefkenijs over de Dollard legendes, jammer genoeg kent, op een uitzondering na, niemand ze meer.

Ik wil ook verhaaltjes maken over de geschiedenis van Zigeuners in noord/oost Grunn met hun geweldige muziek. De zigeuners die vroeger met paard en wagen plots het dorp binnenvielen alsmede oma dan snel het wasgoed van de lijn haalde. Waarom is me nog een raadsel want tijdens hun verblijf verdween er nooit iets

Ik heb altijd bewondering voor mensen die anders zijn, mensen die op hun eigen manier leven van niemand iets aantrekken. De regering met handen in het haar zit over het innen van de belastingcentjes, de media niet te spreken. Mensen met een eigen cultuur en identiteit vooral in de muziek. Wij hebben geen eigen herkenbare regio-muziek zoals de Schotten, Tirolers of de Ieren. Ja we hadden en hebben in Grunn Ede Staal dat is tenminste nog iets maar een echte herkenbare Grunneger stijl ken ik niet. Misschien Siene löt mie lös maar dat kun je toch niet de hele dag tot je nemen.

Onze cultuur bestaat alleen lijkt wel uit Diejéés en Shantykoren en zelfs dit laatste is aan het verdwijnen. Wat mij ergert dat de shanty-koren de identiteit van een ander overnemen zo ook de Tiroler blaaskapellen men komt er niet toe om een eigen sound te creëren. Organiseer tegenwoordig maar eens een avond of middag met amateur-cultuur zoals laatst in Woldendorp of waar dan ook bij ons in de dorpen.

De tehuizen voor de oudjes verdwijnen, de muzikant die daar nog enig afzetgebied had zit nu ook achter de geraniums. De jeugd komt alleen nog bij elkaar op facebook en als ze elkaar tegen komen op straat kennen ze elkaar niet. Ik las laatst dat iemand op facebook 800 vrienden had, hoe moet je dat in vredesnaam bijhouden. Je bent er al druk mee om elke dag felicitaties te versturen, want er zijn altijd wel een paar jarig per dag.

Genoeg gemopper, oude mannenpraat. We moeten met zijn allen naar voren kijken zij Jaarfke onze grote Oldambster profeet, hij zag zelfs dingen in de toekomst die een normaal mens niet ziet. Ik vraag me af waar zijn de dorps-waarzegsters gebleven de medicijn-vrouwtjes met hun kruiden. Een paar hebben het overleeft, ze zijn te bewonderen op de televisie en computer tegen een laag tarief voorspellen ze naar harte lust maar wat een vooruitgang...het mag!

De heksen, waarzegsters, kruidenvrouwtjes kwamen vroeger op de brandstapel terecht. Allen bijzondere mensen met een identiteit die door de eeuwen heen zijn verguist.
De zigeuners trokken van dorp tot dorp van stad tot stad om hun kostje bij elkaar te scharrelen. Ik vraag me af of er veel is verandert, groepen mensen uit alle windstreken blijven komen en gaan. Wie zijn wij als mede-aardbewoners om ze dat te verbieden, alles goed en wel zegt de burger mits ze zich aanpassen aan onze cultuur en dat laatste moeten wij nog even zoeken...zijn we kwijt. Het is er wel maar het wordt niet gezien en gehoord, omdat onze zogenaamde cultuur-mensen zo zijn verweven met de subsidie-pot dat je de cultuur door de bomen niet meer ziet.

Groetjes

John Hoekman en op naar het volgend referendum.

Stockdörp door John Hoekman

Olwiefkenijs in Nunspeet

Een tijdsbeeld van de voorstelling “olwiefkenijs” mitsgardes de rare ideeën van een gepensioneerde narcistische dorpsdirigent.

Olwiefkenijs,

Het is vrijdag 'nommerdag 22 jannewoari 2016.' De pony, s gevoerd de keuken schoon gemaakt, 'mie zulm hemmeld (gewassen) n schoon hemd aantrokken' alsook met een schoon gevoel even de tijd nemen voor een stukje schrijven over de laatste gebeurtenissen.

Met olwiefkenijs (familieberichten) in t Zand, Nunspeet en Losdorp,

Het optreden in Nunspeet was de grote knaller...temeer het die week spekglad was, dus kiele kiele...of het door kon gaan of niet 'mor gelokkeg zoaterdoags was t weer deu (dooi) .' De reis verliep dan ook vlot...'in n poep en n scheet was ik t er.'

De Groningers uit de Gelderse omgeving waren in grote getale op komen dagen. Het programma was hier dan ook op de juiste plek, het klikte van beide kanten. Zowel in t Zand, Losdorp en Nunspeet viel ook mijn verkort klarinet concertje van Mozart goed in de smaak, van lieverlee een concertje met een 'proatje.'

Na het optreden heb ik gelogeerd 'bie mien oomke en muie' (tante) in Harderwijk, dus ik was dat weekend helemaal los van Grunn, t was wel even een vreemd gevoel dat wel. Op de terugweg zat ik te bedenken om de voorstelling in het Nederlands te doen. De reden zal ik oetstokken (uitleggen)...Kiek t zit zo, als de Grunnegers gnivveln tijdens de voorstelling dan lachen de Hollanders zuch kapot, das n groot verschil, 'mor ja...t is mor wat je wìnt (gewend) binnen en alles wordt gaauw n gewoonte zee de doene (dronken) man.'

k Heb het thuis even uitgeprobeerd 'olwiefkenijs in het Nederlands' maar het klinkt voor geen meter...De Grunneger toal is niet te vervangen...t Is boers eenvoudig zomede met een paar woorden heb je alles gezegd, daardoor denken de Hollanders natuurlijk dat de Grunnegers stoemsk zijn mor Grunnegers onder mekaar 'vindt dat apmoal nait' t Is ook een kwestie van intelligentie, omreden ze mekaar, door één woord te zeggen het hele verhaal al begriepen. Kiek as n Grunneger der nait om lachen kin din lachde nait...en n Hollander lacht zuch om niks kapot of ze lachen omreden je Grunneger bint ”t klinkt zo grappig, ik dacht dat hij uit het buitenland kwam...dat knaauwen...ha ha ha” t Is klinkkloare racisme t is mor net woar je t zolt op gooien...

De indrukken die Tammo en Tjoam kreeg te verwerken vanaf 1945 tot heden, de grote veranderingen.

Tjoam en Tammo waren opains 50...60...70 joar...din gaait t haard è. Nait aarg mor dat gekaauw van t jonkgoud is nait te verkroppen...'Gaait nog wel òl'...of... 'kin je t nog redden òl'...'Hou is t mit de bainen òl'...en ze proaten ook zo haard, denken dat elk boven de 70 doof is, din aarger ik mie zo. Ik zee lèst tegen zo'n snötneus...”Moust es goud luustern mienjong Teutje in ik rammeln nog drij keer in de week è...sex” dat lèste woord zee ik hail haard dat ze t in de wiede omtrek konnen heuren. Wait je wat hai zee? ”Din is t mor te hopen datter aine wakker is òl.” As je der wat tegen doun loop je ook nog kans dat je opnomen worren, op mien leeftied kom je der nait gauw weer oet...Nou goud...

Tjoam huft dij vernederns nait meer aan te heuren, is veureg joar oet tied kommen. Hèt mie begroot, n goìe kerel. Dat was nou n kerel dij veurn dubbeltje geboren was ook nooit n kwartje worren is en...bie zien dood zo plat as n dubbeltje. Hai haar t lief op ain zied hangen zo moager.

Hèt ook n maale jonkhaid had, zien moeke hèt hom oplopen tiedens vairdoagse, zien voar hèt è nooit kint. Dij het toun de bainen onder aarms nommen en der vandeur...het ook nog n speltje kregen van t vairdoags bestuur. Moeke bleef onderweegs zitten mit Tjoam en toun hai op de wereld kwam zaggen ze t vot wel ze konnen hom nait bruken, toun mos hai oet nood t klooster in. Ik vruig aan Tjoam hèst wel ooit waiten hou dien moeke haitte. Nee zee Tjoam mor de nonnen haren t wel aal over Maria...Ik zeg din wait ik ook wel wèl dien voar is. Zien maale jonkhaid het Tjoam wel onder te doun had...Hai was te gevuileg worren veur alles en nog wat en hai leefde ook veul te veul mit n aander mit, trok zuch overal wat van aan, dat het hom oetaindelek de das omdoan.

Bie zien traauwen, Teutje mien vraauwmìns het hom aan n vraauw holpen, is Tjoam der pas bovenop kommen. Magie oet Beerte zai het hom holpen dat hai der bovenop kwam. Din was t aal goud mit Tjoam, mor kluig wel dat het altied mor even was...haar Maagie ook nait veul aan en as hai din weer mit baide bainen op grond ston, om zuch tou keek in de wereld wer hai weer hailndail maal. Ik zeg Tjoam dat binnen ups en downs zo is t leven. Ik zal t joe oetstokken over Tjoam zien gevuileghaid.

Tjoam ging elke dag mit t melkoakertje noar melkboer, veur aan weg veur n kan melk...melk wer joe toun aan deur brocht. As t melk op was wer t melkoakertje schier mokt en kon de volgende dag weer bruukt worren. Dat nuimen ze nou duurzoam gebruuk...gain miljeu schoade zeg mor...

Opains zee melkboer ik stop ter mit t kin nait langer oet.Tjoam apmoal holder der bolder

kwam overstuur thoes, zenen op moag. Magie haar der muite mit Tjoam der bovenop te kriegen en as n meroakel nog aan tou...din was t opains weer goud, mor volgens Tjoam duurde dat veul te kört...t Was altied mor even...en as è weer om zuch tou keek in de wereld din was t weer mis.

Zo ging Tjoam elke week in vree mit zien winkelboukje noar winkeltje Bulten in t dörp...kreeg persies wat in t winkelboukje ston, nait meer en nait minder en nog belangrieker hai kreeg gain flauwekul...patat en sjips je waiten wel van dij gedreugde zolte eerappels waren der tounderstied apmoal nait. Opains zegt Bulten ik stop ter mit het kin nait langer oet. Tjoam weer overstuur noar hoes tou, zenen zatten hom bie sloek, ze vraten hom op. Magie het zuch in alle bochten wrongen mor kon Tjoam der nait bovenop kriegen...Ik zeg din bin je al vèr hìn è...

Woar kwam t nou van...De zulfbedainen...De eerste zulfbedainens ston opains in t dörp Appie Hijn en de Gruyter...Bodschoppen lagen doar veur t griepen. Tjoam groalde en graaide mor hom zuch tou. Je huvven ook nait betoalen zee Tjoam dat dut de bank. Ik docht wacht mor oaf door komt n stoeper op en zo woar as t was Magie kreeg n kop as n twijkwartjes-boeskool. Tjoam mos toun weer hìn mit melkoarkertje en t winkel-boukje...mog ook niks aans mitnemen zee ze der nog oetdrukkelek bie. De Gruyter begon te schoatern van t lachen. Das ja préhistorisch zee der en t melkoarktje kin apmoal nait meer, melk zit nou in n pak. Mor as t melk op is zee Tjoam wat mout ik din mit dij lege pak doun. “Gewoon wegsmieten” lachte de Gruyter “das de tied.” “Mor”... stommelde Tjoam “as elk dat dut wordt toch n rotsooi in de wereld.” “Niks van aantrekken” zee de Gruyter...”elk dut dat...das de tied.”

Magie mos wat ondernemen denn Tjoam kwam nait meer bie...hyperventieloatie nuimen ze dat nou vrouger was dat gewoon appelflaauwte. Van deze zaikte heur je nooit meer wat mor veur n poar joar leden is t weer opdoken in Loppersum...mit aal dij oardbevens kregen ze doar hail veul appelflaauwte.

Maagie mos wat ondernemen aans kreeg ze toyboy Tjoam der nooit weer bovenop...en as de nood het hoogst is, is de redden noabie. Ze kwam n stadsmìns tegen in t winkeltje, dij zol Tjoam wel even helpen en de volgende keer gaait t weer verder.

Groutnis

Tammo

Delfzijl John Hoekman