Klapscheten vergoadern 2

Tammo Klapscheet dail 2

Op ons klapscheten treffen van veureg joar gingen we terug in het joar des Heren 1250. Ons òl stamvoar was Tammo Duut, haar vattien körtbainen in n plaggenhut.

Dij Duut hèt wat in de Puut zeden mìnsen, zo wer zien oetragen Tammo Pude. Òl klapscheet woonde der bie in, ze haar aine om thoes tou lopen 'oader-verkaalken.'

Sege wer tuurt aan n toavelpoot, as sege rappelderij haar hemmelde Pude t aan en smeet t op vuur zo slicht ging dat en din ging òl klapscheet tekeer “k zal die proam op neus drukken.” “k zal die botter aan t gat smeren.” t Was n jeuden-kleune hoeshollen.

Moeke braaien en proaten,voar sloatjen...kroeke mit op bère...

n schepke levertroan...Ze zaten bie tieden mit 14 man in koamer, stuurde toaveloakster aine deroet mozzen dij aandern roaden wel der nait was.

Keet is deur n störmvloud ook n keer wegspuild. Körtbainen zwommen as poggers, òl Pude dreef op veurdeur en toaveloakster op achterdeur, onderschaid mout ter wezen zee Pude. Hai bölkte “kis t redden.” “Joawel è” bölkte ze “as der mor gainend bie deure komt.”

Bakemmer ston in houke van koamer as der s nachts ain n deurgang kreeg, ze deden moarse nait oafvegen, papier beston ja nait, t was gewoon stief dichtkniepen, n soort knipoog mor din van achtern. Ombie 1960 dee ons femilie moars oafvegen mit krantepapier, toun haar t nijsblad nog nut. Mìnsen worren nou eelsk, ze doun t nou mit n vochtig doekje. Wie doun t thoes nog altied mit n schurreldouk, kin je aal weer bruken.

Ze waren thoes mit vattien körtbainen

Ze waren thoes mit vattien körtbainen,
je kint wel noagoan ze haren t nait dik.

Zeuven groten...zeuven klainen

en op n poar noa nait goud snik.

In t dörp haren ze heur niks in de reken,

zaten altied in kroug n bokje smoren.

Ze haren koppen vol mit streken

kerkvolk haar t over t verstand verloren.

Domie kwam der stief overtou

vattien vlindekoppen zegde , kin toch nait

voar doe moust der wat aan doun

aal t kèrkvolk sjantert over t fatsoun.

Voar docht noa, duur was gòie road

kaauwde hister op zien sloatje

en nam de doad bie t woord

jongs kregen in de kop n leutje goatje.

Ze kregen meer roemte in t verstand,

het sprak zuch om, t sluig in as n bom

mìnsen kwammen van t haile land

wollen ook meer roemte in t verstand.

t Was òl Pude nègeliek, hai wer ja riek.

Ze gingen verhoezen mit aal heur loezen

noar stainen hoezen, ze muiken aal t gèld op.

t Kèrkvolk schudde, dij lu hebben n goatje in de kop

Pude haar toun n plan, gaf kèrk wat gèld

t zal mie nij doun zee der wat ter din wordt lèld.

Ze bogen en kniknde, haren t over bekeren

t kin verkeren zee voar mor ik zal joe wat leren.

Hai begon zulm te preken, over rang en stand

over riek en aarm, streken van laiders van ons laand.

Voar wer n groot man, gaf aan aarm en manken gèld

t kerkvolk was stil, der wer nait meer over heur lèlt

Grouten

Tammo Klapscheet