Een tijdsbeeld van de
voorstelling “olwiefkenijs” mitsgardes de rare ideeën van een
gepensioneerde narcistische dorpsdirigent. Deze blog 'olwiefkenijs' is een vervolg
op mijn oude blog 'De Dorpsdirigent.'
Olwiefkenijs,
Het is zondagmorgen,
zonnetje aan de hemel, af en toe zonnetje even weg maar mag de
pret niet deren, tijd voor een berichtje.
Ik was de vorige week met
olwiefkenijs in NwSchans de Grunneger zegt Schanze. Het was weer als
vanouds Grunnegs gezellig. Twintig dames van het platteland om n flotske te reudelen.
Ik moet voor de zoveelste
keer constateren dat de verenigingen op het platteland steeds meer
inkrimpen. De plaatselijke dorpskapel kwam laatst langs, niet met
muziek maar met bloemen om de kas te spekken, bij de vraag hoe gaat
het met de club trok de man een somber gezicht en mompelde...'t
Jonkgoud wil nait meer.'
Ze bouwen nu een
repertoire op van treurliederen want de één na de ander valt om
door ouderdom met het gevolg weer een lid minder.
Al met al mijn
voorstelling in NwSchans was gezellig alsmede met twee flessen drank
ging ik huiswaarts. Ik schreef de vorige keer dat het eigenlijk niets
uitmaakt hoeveel mensen mijn olwiefkenijs aanhoren want van mijn
optreden in Woldendorp met acht personen publiek heb ik toch weer een
snabbeltje overgehouden. Ik ga nu van de enen steunstee naar
den anderen steunstee, om te kreunen en te steunen.
De klarinet,
Ik heb d.d. 22 april 2016 een
andere saxofoon gekocht een Getzen, het moest wel want ik had mijn
Selmer Bundy verkocht aan een Hongaar, de man kwam langs voor een
klarinet ging weg met een saxofoon, ja... zo kan het ook.
Zonder een saxofoon kan een mens niet
leven. Ik vind trouwens dat elk mens op leeftijd een muziek-instrument
moeten leren spelen. Waarom?...goed voor geest en lichaam,
ouderdom speelt geen rol in de muziek. Je moet wel een gemakkelijk
instrument nemen dus een saxofoon. Ja dat zal wel...zuchtte de oude vrouw en
bölkte een saxofoon, je meent het niet. Doen zeg ik...je bent er nu nog...
Opiniemaker,
Je moet tegenwoordig wel
oppassen wat je schrijft want anders krijg je commentaar en zelfs
doodsbedreigingen via de sociale media. Bij de laatste zin en vooral
het woord sociale media zou mijn opa zich omdraaien in het graf. Hij als echte
Grunneger kon de toekomst samenvatten in één zin ”Het komt nait meer goud mit de wereld.”
Wat was de wereld toen nog
mooi en vredig...In de jaren 60 van de vorige eeuw is het allemaal
begonnen...de emancipatie niks mis mee alhoewel er nu een beweging op
gang komt die zegt dat de man meer en meer een mietje een slaaf wordt sommigen al
in een blijf van mijn lijf huis zitten. De pil kwam in 1964 en de
mannen dachten nooit meer met de kruule verlegen te zitten ...t werd
een koude kermis...De dolle Mina's gingen tekeer. Nee...ik heb niets
tegen vrouwen in tegendeel want ze kunnen, als ze zin hebben, je als
man even in het paradijs wanen en dat weten ze, das hun sterke
kant.
Een ouwe kameraad nu ook al zeventig denkt nu nog alle dagen dat die belevenis nog bestaat, ja ik zeg dan moet je wel de juiste vrouw vinden, die moet je met een lichtje zoeken nu heeft hij een zaklantaarn gekocht. Hoe ouder hoe gekker zeg je dan toch.
Een ouwe kameraad nu ook al zeventig denkt nu nog alle dagen dat die belevenis nog bestaat, ja ik zeg dan moet je wel de juiste vrouw vinden, die moet je met een lichtje zoeken nu heeft hij een zaklantaarn gekocht. Hoe ouder hoe gekker zeg je dan toch.
Oh pardon ik moet stoppen
want mijn vrouw komt binnen, ik moet de was ophangen...(even later)
zo das ook weer klaar maar nu moet ik de shampoo terug leggen in de douch... was ik vergeten...en dan moet ik aan tafel komen praten en
waarover weet ik niet want we hebben al alles besproken.
Toen... in de zestige
jaren kwam ook de drugs in de mode...'Hasjes' (hasj) van dat bruine goedje. Ik speelde in een
band in Zweden in hotel Parapeten in Helsingborg. De trompetist was
een Engelsman, had gespeeld bij Edmundo Ross, niemand kent nu nog
Edmundo Ross maar ik had als kind de band wel eens gehoord en gezien in de één of
andere film in de bioscoop. Op zekere avond,
ik had al één of twee biertjes op, ging de deurbel en kwam Jim de
Engelsman bij mij op bezoek met een aantal grammofoonplaten onder de arm (de voorloper van de CD ) We dronken samen een derde biertje en opeens begon hij over hasjes, dat moest ik eens
proberen. Ik scheet in mijn broek ik had wel eens
van gehoord dat het spul gevaarlijk was en je leven op de kop kon zetten. Ik kon er
niet om heen en even later smookte ik hasjes...oh oh opa...wat
vreselijk. Weer even later...ik was al 'nuver doen' van de bier maar
van de hasjes merkte ik niets...helemaal niets terwijl Jim de
Engelsman, die anders zo droog uit de hoek kon komen, uit zijn dak ging. Hij had geen
dakpan meer op kop daarentegen ik merkte helemaal niets en dacht als
echte' Grunneger dat spul is t geld nait weerd.'
Groetjes
Tammo.