De Lehte in het Gronings De Laite
Gehucht bij Bellingwolde aan de Duitse grens.
Gehucht bij Bellingwolde aan de Duitse grens.
Vroeger bij uitstek een smokkelgebied.
Een tijdsbeeld van de
voorstelling “olwiefkenijs” mitsgardes de rare ideeën van een
gepensioneerde dorpsdirigent.
De voorstelling
“Olwiefkenijs.”
Woldendorp, klein huisje
'twijduustern' 9 november 2015. De regen tikt zachtjes tegen het
vensterraam, de wind waait om het huis, de poes ligt voor de kachel alsook Teutje mijn 'vraauwmìns' ligt op de bank, wat wil
een mens nog meer...Nu het ideale moment om in aller rust een stukje te schrijven.
Volgende
week met 'Olwiefkenijs' naar Hoogezand. Een avondje 'reudeln' met de
zonnebloem-mensen. Voorts kreeg ik een mailtje van een mevrouw van
het Groninger Landschaps-beheer dat mijn boekjes waren uitverkocht of
ik een nieuwe lading wou brengen. Afgelopen zondag dan maar even naar
de Reiderhoeve, de Punt van Reide bij Termunten, daar aangekomen werd ik
verbaasd door het grote aantal bezoekers aldaar, genieten van de ongerepte natuur aan de Eems. Gelukkig geen patat of viskraampjes hier heerst nog puur natuur
Plannen
De
voorstelling bestaat alweer 10 jaar, wordt steeds aangepast ,maar om
nu voor de derde keer voor hetzelfde publiek met in grote lijnen
hetzelfde programma op te treden vind ik een beetje teveel van het
goede.
De voorstelling blijft, met al zijn veranderingen, wel bestaan, maar zonder plannen vaart niemand wel en zo kreeg ik op een rustige zondagmorgen het idee om naast mijn cabaret-olwiefkenijs ook een serieuze voorstelling te doen. Een soort toelichting op de bestaande voorstelling met weer muziek en beelden over de kleine dingen waarvan men zegt 'hé dat wist ik niet.' Ik ben dan ook weer hevig aan het blazen en oefenen op de klarinet, momenteel met een ingekorte versie van het beroemde klarinet concert van Mozart, deze keer heb ik het aangevuld met, schrik niet, een drumpartij...
De voorstelling blijft, met al zijn veranderingen, wel bestaan, maar zonder plannen vaart niemand wel en zo kreeg ik op een rustige zondagmorgen het idee om naast mijn cabaret-olwiefkenijs ook een serieuze voorstelling te doen. Een soort toelichting op de bestaande voorstelling met weer muziek en beelden over de kleine dingen waarvan men zegt 'hé dat wist ik niet.' Ik ben dan ook weer hevig aan het blazen en oefenen op de klarinet, momenteel met een ingekorte versie van het beroemde klarinet concert van Mozart, deze keer heb ik het aangevuld met, schrik niet, een drumpartij...
Het
idee
Mijn
'olwiefkenijs-boekje' alsook de voorstelling zit vol met
wetens-waardigheden die de meester of juffrouw op school vroeger
vergat te vertellen of ze wisten het zelf niet. Kleine dingen die
eigenlijk een toelichting eisen.
De
Dollard legendes, de filmpjes, de taal afwisselend met
wetenswaardigheden zijn toch de moeite waard benevens het publiek kan
actief meedoen. Ik vind, tijdens mijn cabaret-olwiefkenijs het
altijd jammer dat de niet Groningers eigenlijk buitenspel staan. De
vergeten Groninger woorden begrijpen de echte Groningers maar
nauwelijks laat staan deze import-mensen. De lezing-avond is dan ook in het
Nederlands 'hoog hoarlemmerdieks' aangevuld met de mooie oude Groninger taal.
Dus...vanaf
nu te boeken voor jouw gezellige avond of vergadering twee soorten
olwiefkenijs...Het cabaret-olwiefkenijs of het olwiefkenijs + en dat
is half cabaret + toelichting. Belevenissen van de gewone man, de
arbeider die met alleen een schop en een kar de dijken en polders
aanlegde in het Reiderland.
Ik
zal dan ook in de volgende blogs aandacht besteden aan deze nieuwe
vorm van 'olwiefkenijs.'
OudeSchans
Voorbeelden
Zo
leefde eens (1893) Enjo vd Loan in de Laite. Tijdens het
cabaret-olwiefkenijs wordt er geen tijd vrij gemaakt om even met het
publiek te overleggen waar De Laite ligt...dus nu wel. Voor de niet
Groningers moet het interessant zijn iets te weten over hun nieuw
leef en woongebied.
Als
we dan toch in 'De Laite' zijn gaan we even naar Potkaaste en Hutten,
ook
hier weer... waar ligt het op de kaart? Hoe heten de dorpjes nu?
Interactie met het publiek kan niet uit blijven.
In
hoofdstuk 3 gaat het over Kneles en Tjoam vd Loan maar in
werkelijkheid gaat het over Willem Schröder uit
Siddeburen/Schildwolde/Slochteren. Hij was geboren in Siddeburen maar
huisde in het Slochterbos. Het was de schrik van de hele regio,
stropen, inbreken en al wat slecht was kon je aan hem toeschrijven.
Men kreeg hem zelden te zien, kon enorm hard rennen, sprong over
sloten van wel 3 meter... zo wordt verteld.
Onder
de toren van Noordbroek zat en zit de gevangenis en de straffen waren
niet mals...zo doen hier nog de vreemdste verhalen de ronde.
Stof
voldoende om over te praten afgewisseld met muziek en filmpjes over
vroegere tijden en natuurlijk met een lach en een traan.
Groetjes
Tammo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten