olwiefkenijs: De Grunneger van vlak na de oorlog

olwiefkenijs: De Grunneger van vlak na de oorlog: En de boer ploegt maar voort Een tijdsbeeld van de voorstelling “olwiefkenijs” mitsgaders de rare ideeën van een gepensioneerde ...

White Christmas by John Hoekman

De Grunneger van vlak na de oorlog

En de boer ploegt maar voort

Een tijdsbeeld van de voorstelling “olwiefkenijs” mitsgaders de rare ideeën van een gepensioneerde narcistische dorpsdirigent.

Olwiefkenijs over de Groninger van vlak na de oorlog.

Zondagmorgen 13 dec in het jaar 2015 van Odin. k Was vanmorgen te vroeg wakker, dus maar even zinnige en onzinnige onderwerpen de revue laten passeren daar is het tenslotte ook zondagmorgen voor. Vroeger zong ik op de zondagmorgen 'tjing tjang tjoedeltje wat jeukt mien knoedeltje, maar Teutje vindt mijn gelal niet meer leuk. Ik dacht aan mijn schooltijd, vooral over de overbodige ballast die ik voorgeschoteld kreeg waarvan ik de helft opgeslagen heb alsmede van deze helft de helft niet nodig had.

Het begon in de eerste klas lagere school, daar werd je geacht de letteren der Nederlandse taal te bezigen. Wij uit de Henderik Jagerstraat hadden tot die tijd alleen boers 'Grunneger stroattoal oetblabbert.' Niet erg zou je denken ware het niet dat je behoorlijk werd uitgelachen als je het over een buisdoek (zakdoek) had, door je eigen klasgenootjes. De eerste deuk in je zelfvertrouwen zomede begon het vallen en opstaan in je prille jeugd al.

Er werd ook weinig gezongen op mijn openbare lagere school. De volksliedjes die mijn moeder nog leerde waren opeens verdwenen. Het Wilhelmus moest omdat je op 30 april, moest knikken en buigen voor de koningin die jarig was. Je zong dan met vele kinderen op een groot plein, riepen in koor “leve de koningin.” De vraag rijst nu...wat heb ik daar aan gehad.
Groninger volksliedjes werd niet gedaan, waarom eigenlijk niet? Langzamerhand ontstaat dan een minderwaardigheid complex. Ik moet zeggen, wie het ook heeft bedacht, het is gelukt want het Groninger kind verstaat het Gronings niet meer.

Ik kon na mijn lagere school naar de HBS via een brugklas waar je in een jaar tijd meer moest leren als de vorige vijf klassen samen. Ik wou daar zelf heen omdat een vriendje uit mijn klas daar ook heen ging. Ik dacht dat is het beste dan ben ik ook de beste...hoe dom kun je zijn. Op de HBS een catastrofe je had wel 10 tot 12 vakken, de schooltas niet te dragen. Ik was in die tijd bezeten van het klarinetblazen bij de plaatselijke muziek-vereniging. Een ieder weet als je goed wilt worden in het klarinetblazen moet je toch minstens een uur of meer per dag oefenen, wat ik dan ook deed maar het werd al snel opgemerkt op school, het ging niet zo goed.

Als ik er, zo'n slordige 50 jaar later, over nadenk dan werd je behoorlijk geremd in je eigen zinnen. Er werd van alles en nog wat aan je opgedragen, plicht was plicht dat was een vaststaand gegeven. Klarinet blazen hoorde daar niet bij algebra wel.

Noch op de lagere school noch op de hbs werd nooit gesproken over de regio. Je wist wel waar Parijs lag maar Reiderland had je nog nooit van gehoord. Ik verliet na een paar jaar deze school. Ik dacht ik moet naar een school (moest een vak leren van thuis) waar ik veel tijd heb om klarinet te blazen om me meer te wijden aan de muziek, dus koos ik voor de Lts...Ja ja de Lts...Veel vrienden uit de Hendrik Jagerstraat zaten ook op deze school dus een fluitje van een cent.

Deze school was prima je leerde met hamer en beitel omgaan. Je ging mekaar ook wel eens te lijf met het gereedschap dan vloog er een hamer door de klas geprojecteerd door de leraar zelf. Je zult denken hoe is het mogelijk maar voor meneer Bobbel
was dat heel gewoon. Meneer Kuipers weet ik nog zette me met mijn oor tussen de bankschroef...Ja zo ging dat toen... Hij zou nu veroordeeld worden voor deze daad met minstens drie uur taakstraf. Thuis werd er niet over gesproken anders zette opa je ook nog een keer met oor en al tussen de bankschroef. Smeden, lassen en vijlen tot je een ons woog, later zou ik hier nog profijt van hebben zo is gebleken. Ik kan iedereen aanraden eerst naar een school te gaan om een handwerk te leren.

Op de Lts had ik de tijd om op eigen kracht een dirigentencursus te volgen, niet om dirigent te worden maar om meer muziek-theorie te vergaren om vervolgens naar het conservatorium te gaan. Tijdens mijn Lts opleiding ging ik klarinet les volgen op de muziekschool in Groningen. In deze tijd had ik ook nog les bij meneer Schelhaas van de plaatselijke blaaskapel die als een vader voor mij was. Mijn ouders waren namelijk gescheiden en mijn biologische vader was in de middle of nowhere.

Schelhaas stelde een brief op en zorgde dat ik kon voorblazen bij de Millitaire kapel in Assen, werd daar prompt aangenomen als leerling muzikant en ze gingen mijn studie ook betalen...Alles super de luxe ware het niet dat ik in Den Haag werd afgekeurd op een ruisend hart. Het was niet anders het was een streep door de rekening.

Op het conservatorium,

Niet mijn sterkste kant was het zingen en je moest zingen en nog eens zingen plus piano-spelen van s morgens vroeg tot s avonds laat. Er bleef eigenlijk geen tijd over voor de klarinet. De klarinet werd ook weinig over gesproken zomede ook niet over de geschiedenis van de klarinet en de vele soorten mondstukken, waarvan ik nu weet dat het zo belangrijk is. Dubbel tongslag of dergelijk zaken werd niet gedaan juist zaken die je wel nodig hebt in de praktijk. Ik vraag me af of de leraar het zelf wel wist.

Je moest één uur per week klarinetspelen, toonladders en nog eens toonladders blazen plus de nodige étuden. Kleine stukjes uit de grote symfonieën zodat je dat dan alvast kon als je in een symfonie-orkest ging spelen. Ze vertelden er niet bij dat je nooit geen werk kreeg in een symfonie-orkest, dat je ook in het buitenland muziek kunt maken kwam niet aan de orde. Het woord Beatles mocht je niet uitspreken. Ik speelde in allerlei amusement-orkestjes maar je sprak er met de leraar nooit over.

Toen ik een keer bij een bekend amusementsorkest moest invallen zei een oude doorgewinterde muzikant dat ik naar het buitenland moest gaan, hij had adressen.

Na mijn theorie-examen moest ik nog een jaar solfège en klarinet doen. Ik kan wel vertellen dat mijn zelfvertrouwen was gedaald tot min nul. Laatst was er een bekende muzikant bij me en vertelde ongeveer hetzelfde verhaal, gebruikte de treffende woorden: “Mijn identiteit werd me daar afgenomen.” Ik dacht dat is me al eens overkomen hoeveel identiteiten kan een mens hebben.

Ik ging toen naar het buitenland, de orkestleider aldaar vroeg of ik dit of dat ook kon spelen en noemde een aantal songs. Ik moest het antwoord schuldig blijven, hadden ze me niet geleerd, alleen die domme stukjes uit de synfonieën van Beethoven.
In die tijd in het buitenland leerde ik pas echt klarinet en saxofoon spelen, andere muzikanten kwamen luisteren. We hadden het over mondstukken en over bekende Amerikaanse saxofonisten. Ik zat in een goed orkest waarvan mijn voorganger naar de big band van Max Greger ging dus ik stond op de springplank. Ik dacht nog even aan de eindeloze oefeningen met dubbele kruizen wat ik zo nodig moest leren op het conservatorium.

Er was nog iets...Ik moest de dienstplichtige militaire dienst nog vervullen en ze hadden me al als voortvluchtig genoteerd in Nederland, ondertussen had ik een contract getekend naar Vietnam, Korea etc. voor de US Army, we zouden daarna dan naar Amerika gaan. Ik dacht ik ga nooit meer naar Nederland ware het niet dat ik een meisje had ontmoet die al spoedig in verwachting raakte dus er bleef niets anders over...niet naar Vietnam maar terug naar Nederland. Ik meldde me aan en kon de maandag daarop direct al naar Venlo als chauffeur want de dienstplichtige kapel van de Huzaren was net opgeheven waar ik aanvankelijk heen zou.

Zo stond ik een week eerder in het voorprogramma van Fats Domino te spelen en zo stond ik in Venlo als chauffeur, waar ik de eerste dag werd uitgekafferd omdat mijn haar te lang was en wie mijn vrouw zwanger had gemaakt vroeg de korporaal...waar toen 600 mannen in de lach schoten. Ja...dacht ik zo gaan ze in Nederland met elkaar om net als in de eerste klas lagere school de dommen lachen weer omdat een korporaaltje de populaire man wil uithangen, hoe dom ben je dan?

Als ik nu een klarinet uit elkaar haal in mijn kleine werkplaats dan moet ik steeds denken aan mijn schooltijd en denk dan...man man wat heb ik een onzin geleerd, behalve de LTS die opleiding komt me nu nog goed van pas, temeer ik ook nog hobby pony-hoefsmid ben. Ik had in Duitsland, Zweden kunnen blijven, als troubadour in een camper met vrouw en kind de muziekwegen kunnen volgen. Ik heb vele andere wegen moeten volgen na mijn diensttijd om aan de kost te komen eigenlijk teveel om op te noemen...
De dienstplicht, vrouw en kind was mijn carrière fataal geworden, ik moet wel zeggen altijd wel met heel veel lol en wat is nu carrière? Als het geld niet bovenaan op je lijstje staat dan is het leven helemaal geen probleem. De ups en downs van een onstuimig leven heb ik genoten en nu ik zeventig ben laat ik het ook maar achter me en is het een keer van me af geschreven.

Wat gebleven is, is de hekel aan een bureau vooral de mensen die er achter zitten. Ze verzinnen maar wat achter dat bureau...en van het straatgebeuren hebben ze geen notie. We leven in een wereld van veranderingen ze hebben de rode draad nog niet gevonden sterker nog ik denk dat ze het kwijt zijn.

Het leven wordt gebezigd als een spelletje, komen steeds meer auto's, steeds meer vleeseters, dikke mensen en iPhones bij en nog veel meer zaken die allemaal energie slurpen. Het grote fenomeen is nu de Selfie...er is ook al een selfie-stick te koop. Het is een spelletje geworden net als kinderen in een zandbak zitten te spelen met dien verstande dat kinderen wel weer opnieuw kunnen beginnen maar de grote mensen kunnen het niet meer terugdraaien en zo lopen we straks met een mondkapje, stikken we straks in de smog en de werkloosheid blijft stijgen zolang de machines de baas blijven, maar er komen steeds meer bij. Je zult nu denken wat een narrige man en dat op de zondagmorgen, mekkeren kan en doet iedereen en reudeln is ook zo'n mooi woord maar waar blijft de oplossing, bedenk nu eens een oplossing.

Dat is dan een uitdaging die ik me zelf stel in mijn bedje op de zondagmorgen de 13e december in het jaar 2015 van Odin. Ik maak het mezelf moeilijk nu wordt het echt overwegen en zie daar de fantasie is groot geschonken door Odin die de God is van alle dichters en edellieden waar ik mij toe reken...Jezelf nooit weggooien zei t òlmìns altied.

De oplossing

De boeren hebben eens een keer een ruilverkaveling systeem bedacht. Het hield in dat de boeren het land dichter bij de boerderij kregen. Heel vroeger gingen de arbeiders dicht bij het land wonen, zelfs dorpen werden er naar genoemd. Meeden betekent weiland en zo zijn er verschillende dorpen met in hun naam Meeden...Meedhuizen, Uithuizermeeden enz. enz. een super goed systeem...

De oplossing is heel eenvoudig het werk woonverkeer kan veel efficiënter. Ik was een keer op een maandagmorgen op de agrarische school in Groningen. Je weet niet wat je ziet de leerlingen komen van heinde en ver met de auto. Het zijn auto's en nog eens auto's tot aan de horizon daar op het parkeerterrein . Als je nu weer kleinere scholen hadden dichter bij huis dan kreeg de natuur ook weer adem. Wij hebben gelukkig in ons dorp nog een piepklein huisartsen-gebouwtje, met daarin een apotheek, allerlei therapeuten doen daar hun diensten plus de huisarts. Je ziet er bijna geen auto voor de deur en er is zelfs geen parkeergelegenheid. De files zijn dan ook opgelost als je dichter bij je werk woont. Een soort ruilverkaveling voor werk-woonverkeer. 

Gisteren op de TV werd nog braaf verkondigt door zo'n intelectueel dat we straks voordeel hebben van de vluchtelingen ze werken dan aan onze economie mee...niks tegen vluchtelingen mits ze zich aanpassen...maar waar gaan ze dan werken?
De Rabo bank ontslaat 9000 mensen maar de economie wordt beter en de politieke coryfeeën zijn nog steeds aan het declareren. Het begon allemaal in de eerste klas op de lagere school... toen al liep ik een deuk op.

Nou dat was een pak van mijn hart

Groetjes

John Hoekman

Hammerschmidt klarinet by John Hoekman

Olwiefkenijs 25-11-2015

Onze nieuwe goeroe

Een tijdsbeeld van de voorstelling “olwiefkenijs” mitsgardes de rare ideeën van een gepensioneerde narcistische dorpsdirigent.

Olwiefkenijs over olwiefkenijs,

Ik was vorige week in Hoogezand met olwiefkenijs, een echte Grunneger gezellige avond. Het programma liep als een lier, apparatuur draaide naar wens, wat wil een mens nog meer. De reis verliep ook goed, de tomtom was up to date had ik recent geüpload. Mijn opa zal bij het horen van de laatste zin zich omdraaien in het graf, weet ik zeker alsook vraagt hij zich af 'woar hèt hai t over.' Het ding bracht me precies op de plaats van bestemming namelijk de Reensche Compagnie. Verder gelukkig geen bijzonderheden...

k Zit nog wel steeds te dubben over een programma erbij of ernaast...laten we maar zeggen 'da'k zit te brouden als een brudske hìne.' Concerten geven op de klarinet, daarbij vertellen over mijn belevenissen in de muziek...Per slot moet je toch doen waar je zin in hebt zolang het nog kan...lijkt me toch wel...Ik ben dan ook elke dag voor mijn eigen plezier aan het blazen alsmede helemaal gek van de Duitse Hammerschmidt klarinetten.

Olwiefkenijs over facebook,

Ik las vanmorgen op facebook dat Hoekman staat voor vreugde, vrolijkheid en levenslust plus dat ik een gebalanceerd persoon ben die altijd het goede in het leven ziet enz. enz. Nu las ik ook dat je op facebook alleen maar complimenten krijgt alsook daar ben ik achter gekomen dat als je een compliment krijgt er dan een stofje los komt in de hersenen die je een goed gevoel geeft. De vraag rijst of er dan toch een steekje los zit?

Het bovenstaand stukje is wel heel apart, namelijk mijn oma, van vaderszijde, haar meisjesnaam was Plezier. Er was namelijk eens een hofnar aan het Franse hof bij Napoleon, die werd Pleyzier genoemd. Hij maakte plezier, laat dat nu één van mijn voorvaderen zijn. Het toeval of geen toeval wil dat ik in mijn leven ,voor zover mogelijk, altijd voor plezier zorgde op de vrolijke avonden en zo zie je maar weer dat de appel niet ver van de boom valt zomede eindigt ook dit sprookje.

Olwiefkenijs over mediteren,

Ik kan vermelden dat ik al een week aan het mediteren ben. Dat is nieuw voor mij heb er ook geen verstand van, doe maar wat. Zodra ik onder de wol lig dan begin ik. Ik denk dan alleen aan mijn ademhaling, langzaam door de neus inademen, flanken uitzetten en vervolgens langzaam 'oet poesten.'

Ik concentreer mij op mijn ademhaling, zodoende kan ik niet aan andere dingen denken...val dan als een 'stain op n boeskoolvat' in slaap. Ik weet wel het stelt niks voor maar op je 70e moet je wat ondernemen om geest en lichaam een beetje in overeenstemming te krijgen. 'Ol Kwak' ( onze dokter) zei dat ik moest naar mijn lichaam luisteren, dat is volgens mij hetzelfde als met bomen praten. Als ik ontdek dat ik afdwaal met mijn gedachten dan zorg ik dat ik snel weer terugkeer naar mijn lichaam naar het onderdeel ademhaling. Het is totaal niet interessant maar voor mijn dagboek moet ik dit toch wel vermelden, als later mijn kleindochter dit misschien gaat lezen, dan weet ze wat opa op 25 november 2015 bezig hield.

Olwiefkenijs over de Edda en het geloof,

De naam Edda staat voor een verzameling van gedichten/liederen uit de Germaanse godenwereld. De Edda was ook een inspiratiebron voor 19e eeuwse componisten o.a. Richard Wagner. De Edda verzameling is weer ontdekt in de 17e eeuw door een IJslandse priester, de liederen zijn naamloos en aan niemand toegeschreven. Om de liederen te begrijpen moet men wel eerst kennis nemen van de Germaanse goden. Nou dan kom je toch in een wereld terecht, waar mijn opa zou zeggen 'woar hèt hai t over.'

De Germaanse goden zijn hemelse machten die in menselijke gedaante voorgesteld worden. Ieder heeft zijn eigen gebied om zo aan onze geloof-behoeften te voorzien. Ik vind dit super, beter als steeds maar over God of Alla te ruzieën, die hebben ons tot nu toe nog niets goeds gebracht. Als je dood gaat ga je naar de hemel zei oma en als je een slecht mens was ging je naar de hel...de duivel zat daar. Dat is toch precies hetzelfde als je iets krijgt van Sinterklaas of je wordt meegenomen door zwarte Piet. Het maakt je wel heel erg bang voor de grote wereld en dat begint al op je vijfde.

Sai Baba de grote goeroe, volgens Wikipedia met 10 to 50 miljoen aanhangers in de wereld. Sathya Sai Baba verkondigt de leer van de 5 menselijke waarden. Hij was vrij van verlangens, heeft scholen en ziekenhuizen gesticht waar je gratis terecht kon. De 5 waarden zijn: Waarheid, liefde, rechtschapenheid,vrede en geweldloosheid. Nou daar kunnen we nog wat van leren al zouden we de helft maar bereiken zou het al heel wat zijn. Als we nu allemaal naar Sai Baba gingen luisteren hadden we zeker een betere wereld toch? Vrij van verlangens, dat wordt wel reuze moeilijk.

Olwiefkenijs over de Germaanse goden.

Je kunt de goden onderverdelen in de Azen en Wanen die eens in de oertijd met elkaar gestreden hebben. Ze hebben zich verzoend en bestuurden daarna gezamenlijk de wereld. Ik zit hier in mijn kinderlijke voorstelling te denken aan de grootmachten...Als ze nou alles spelletjes op een bult zouden gooien en dan even denken en bij stil staan hoe belachelijk het allemaal is. Kinderen in een zandbak meer kan ik er niet van maken.

De heerser was Odin...Hij kan je ook goddelijke gaven geven waardoor je ingevingen kan krijgen, heel belangrijk voor wetenschappers, uitvinders, componisten en dichters, ga zo maar door... gewaardeerd door adellijke en hoogstaande personen. Een echte VVD-er zou je zeggen.

Odin zijn zoon is Baldar die ten onder gaat aan verraad, streken en boosaardigheid. Hij wordt gedood door zijn broer Hod die blind is, zijn hand werd geleid door Loki die werd vergeleken met onze duivel. Hier zie je dat in deze tijd in gegoede kringen altijd wel een Baldar aanwezig is.

Thor met zijn hamer Mjolnir was de god van donder en geweld. Je mag Thor aanroepen bij alle gevaren.

Njord en zijn zoon Freyr zorgen voor vruchtbaarheid. Njord zorgde in het westelijk deel van Noorwegen voor de zeevaart. Freyr, de zachtmoedige zorgde voor de akkers en vee. Hij zorgde ook voor alles wat met familie van doen had. Hij ging met zijn zuster Freya wat hem niet in dank werd afgenomen. Onze vrijdag is genoemd naar Freya.

Zinnen uit de verzen...die nu nog nog van toepassing zijn.

Sterk is de deur die draaien moet om iedereen open te doen.

Ontvang niet met smaad of spottend woord een vreemde die komt van ver.

Gij moet niet spreken met een slechte man over uw nijpende nood;

een slechtaard beschaamt met spot en smaad het vertrouwen in hem betoond.

Nou das stevige kost nait...

woar hèt hai t over zee opa en draaide zuch om in zien graf.

Groutnis

Tammo

November 2015

De Lehte in het Gronings De Laite
Gehucht bij Bellingwolde aan de Duitse grens.

Vroeger bij uitstek een smokkelgebied.

Een tijdsbeeld van de voorstelling “olwiefkenijs” mitsgardes de rare ideeën van een gepensioneerde dorpsdirigent.

De voorstelling “Olwiefkenijs.”

Woldendorp, klein huisje 'twijduustern' 9 november 2015. De regen tikt zachtjes tegen het vensterraam, de wind waait om het huis, de poes ligt voor de kachel alsook Teutje mijn 'vraauwmìns' ligt op de bank, wat wil een mens nog meer...Nu het ideale moment om in aller rust een stukje te schrijven. 

Volgende week met 'Olwiefkenijs' naar Hoogezand. Een avondje 'reudeln' met de zonnebloem-mensen. Voorts kreeg ik een mailtje van een mevrouw van het Groninger Landschaps-beheer dat mijn boekjes waren uitverkocht of ik een nieuwe lading wou brengen. Afgelopen zondag dan maar even naar de Reiderhoeve, de Punt van Reide bij Termunten, daar aangekomen werd ik verbaasd door het grote aantal bezoekers aldaar, genieten van de ongerepte natuur aan de Eems. Gelukkig geen patat of viskraampjes hier heerst nog puur natuur

Plannen

De voorstelling bestaat alweer 10 jaar, wordt steeds aangepast ,maar om nu voor de derde keer voor hetzelfde publiek met in grote lijnen hetzelfde programma op te treden vind ik een beetje teveel van het goede.
De voorstelling blijft, met al zijn veranderingen, wel bestaan, maar zonder plannen vaart niemand wel en zo kreeg ik op een rustige zondagmorgen het idee om naast mijn cabaret-olwiefkenijs ook een serieuze voorstelling te doen. Een soort toelichting op de bestaande voorstelling met weer muziek en beelden over de kleine dingen waarvan men zegt 'hé dat wist ik niet.' Ik ben dan ook weer hevig aan het blazen en oefenen op de klarinet, momenteel met een ingekorte versie van het beroemde klarinet concert van Mozart, deze keer heb ik het aangevuld met, schrik niet, een drumpartij...

Het idee

Mijn 'olwiefkenijs-boekje' alsook de voorstelling zit vol met wetens-waardigheden die de meester of juffrouw op school vroeger vergat te vertellen of ze wisten het zelf niet. Kleine dingen die eigenlijk een toelichting eisen.

De Dollard legendes, de filmpjes, de taal afwisselend met wetenswaardigheden zijn toch de moeite waard benevens het publiek kan actief meedoen. Ik vind, tijdens mijn cabaret-olwiefkenijs het altijd jammer dat de niet Groningers eigenlijk buitenspel staan. De vergeten Groninger woorden begrijpen de echte Groningers maar nauwelijks laat staan deze import-mensen. De lezing-avond is dan ook in het Nederlands 'hoog hoarlemmerdieks' aangevuld met de mooie oude Groninger taal. 

Dus...vanaf nu te boeken voor jouw gezellige avond of vergadering twee soorten olwiefkenijs...Het cabaret-olwiefkenijs of het olwiefkenijs + en dat is half cabaret + toelichting. Belevenissen van de gewone man, de arbeider die met alleen een schop en een kar de dijken en polders aanlegde in het Reiderland.

Ik zal dan ook in de volgende blogs aandacht besteden aan deze nieuwe vorm van 'olwiefkenijs.'

OudeSchans

Voorbeelden

Zo leefde eens (1893) Enjo vd Loan in de Laite. Tijdens het cabaret-olwiefkenijs wordt er geen tijd vrij gemaakt om even met het publiek te overleggen waar De Laite ligt...dus nu wel. Voor de niet Groningers moet het interessant zijn iets te weten over hun nieuw leef en woongebied.

Als we dan toch in 'De Laite' zijn gaan we even naar Potkaaste en Hutten,

ook hier weer... waar ligt het op de kaart? Hoe heten de dorpjes nu?

Interactie met het publiek kan niet uit blijven.

In hoofdstuk 3 gaat het over Kneles en Tjoam vd Loan maar in werkelijkheid gaat het over Willem Schröder uit Siddeburen/Schildwolde/Slochteren. Hij was geboren in Siddeburen maar huisde in het Slochterbos. Het was de schrik van de hele regio, stropen, inbreken en al wat slecht was kon je aan hem toeschrijven. Men kreeg hem zelden te zien, kon enorm hard rennen, sprong over sloten van wel 3 meter... zo wordt verteld.

Onder de toren van Noordbroek zat en zit de gevangenis en de straffen waren niet mals...zo doen hier nog de vreemdste verhalen de ronde.

Stof voldoende om over te praten afgewisseld met muziek en filmpjes over vroegere tijden en natuurlijk met een lach en een traan.

Groetjes

Tammo