Ik als piraat...Je maakt wat mee in het leven
Een
tijdsbeeld van de voorstelling 'olwiefkenijs' mitsgaders de rare
ideeën van een gepensioneerde dorpsdirigent. Het is inmiddels door
de jaren heen een soort dagboek geworden, die ik heel af en toe graag
eens teruglees, vooral de geschiedenis over de klarinet.
Goedemorgen
Het
is vandaag donderdag de 12e april. Het weer is miezerig, vroeg in de
morgen de zon kan nog komen, daar hoop je dan maar op.
De
laatste dagen was het echt mooi voorjaarsweer. 'Veroadelijk' zei opoe
altijd 'Je kint gauw n verkollen oplopen.' (een
lichte verkoudheid oplopen) Deze woorden zijn blijvertjes
temeer je er weer onder te lijden hebt.
Je kleedt je te snel te
schaars, dus de lange onderbroek weer aan. Ze zei ook altijd...'te
gauw in de noakende moarze rondlopen, overal woar 'te' veur komt en de
rest moest je dan zelf invullen.
Olwiefkenijs
Met
de voorstelling weer op pad geweest, altijd leuk... deze keer
'Hoogwattum' woongemeenschap Delfzijl. Op de 9e verdieping een mooi
zaaltje met uitzicht op de Eems de zandbanken met rustende
zeehonden...wat wil een mens nog meer. De voorstelling op verzoek
voor de eerste keer grotendeels in het Nederlands. Ik was er altijd
geen voorstander van maar het viel reuze mee...ook wel in bepaalde
opzichten grappig. Soms krijg je automatisch het Pekelder Grunnegs,
het biedt nieuw perspectief.
Deze
avond veel bekende gezichten die ook een dagje ouder waren geworden.
Een dame hield me even bij de hand vast en zei op zachte toon 'ken je
me nog wel? Nee natuurlijk niet maar dat zeg je dan niet...dus ik
bestudeerde haar gezicht en zei nadenkend “even wachten” waarop
ze zich bekent maakte, van t sigarenwinkeltje zei ze nog trots erbij,
94 jaar pikzwart haar en geen rimpeltje te zien.
Ze kende me nog heel
goed van de vrolijke dans-avonden van weleer. De pauze werd hierdoor
iets langer, we hebben even gezellig gekeuveld.
Vorige
week met olwiefkenijs naar Uithuizen geweest, voor de 4e keer...dij
'Oethoesters' waren weer enthousiast. Ze gingen er even recht voor
zitten. Het klassieke muziek-repertoire deed het goed en nog
belangrijker ik vind het zelf hartstikke leuk. Mozart verveelt nooit
Weber, Stamitz en zo cross ik door de geschiedenis van de klarinet.
De
Chalumeau de voorloper van de klarinet blijft ook mijn favoriet.
Tijdens
toespraken kwam de aardbevings problematiek zeker aan de orde dat zit
daar wel heel erg hoog. Nieuwe toezeggingen van de regering waren
veelbelovend, of het ook allemaal uitkomt, zo wacht de Grunneger
aldaar nog even af.
Mijn
toekomstplannen.
Ik
zit te denken en te denken...grùbeln...grùbeln...er hangt iets in
de lucht...Ik had aangekondigd zelf een avond te organizeren. Ik
vraag me soms af waarom eigenlijk? Je kunt het zo rustig hebben veur
thoes op een bankje, nog gezond en wel, de pony's, mijn werkkamertje
met de klarinetten...maar het bloed kruipt nog steeds waar het
eigenlijk niet hoeft te kruipen.
Ik
blaas samen met mijn vriendinnetje de klarinet iedere dag een uurtje
omdat het ons zo'n voldoening geeft. Ze fluistert soms heel zacht
benevens gaat ze weer tekeer...zoals we dat allemaal wel kennen.
Nee...onze eenheid is met geen pen te beschrijven.
De
klassieke fragmenten, even terug in de tijd wanen, wil je samen toch
ook delen...waarom weet ik niet want je hebt toch internet, je kunt
delen tot de heilige Sint Juttemis.
Een
zaaltje of laatste tijd zit ik te denken aan een optreden in een
kerkje met een handjevol mensen. Het is toch weer heel wat anders als
dat internet gedoe volgens mijn vriendinnetje, de emotie voelen over en
weer. De mensen waar je mee aan de praat komt. Het
'wij' gevoel is dan toch heel sterk aanwezig dat krijg je in geen jaren op Facebook, vooral in het Grunnegs, waarom eigenlijk Grunnegs? vraag ik me ineens af. Ik ben toch ook wel weer een globetrotter,
maar heel heel vroeger kwamen de geestelijken na een studie elders
ook altijd weer terug naar het Grunneger land, terwijl hier niets
was...geen muziek-cultuur zoals omstreeks 1700-1800 Bohemen of
Parijs...Hier waren alleen stormvloeden alsook dreef men zo maar op een
stropak in het water. Zaken waar ik nog geen antwoord op heb gevonden tijdens
mijn nederig bestaan. Waarom gingen de mensen niet weg naar betere
oorden, de Grunneger moet wel heel erg honkvast zijn geweest door de
jaren heen.
Mijn
plannen voor de toekomst zijn dus nog niet uitgewerkt, misschien kan
ik ook nog weg gaan naar oorden waar cultuur hoog staat
aangeschreven, een soort pelgrimstocht samen met mijn klarinet.
Mijn
vriendinnetje de klarinet is internationaal bekend, alleen ik nog
niet misschien zit daar het probleem maar bekendheid is in deze tijd
ook niet goed, vaak zijn er slecht denkende mensen die je leven
behoorlijk zuur kunnen maken, heb je een doos vol beveiliging nodig.
Dan
maar klarinet concertjes geven in een kerkje in de regio, maar of er
mensen zijn die daar op zitten te wachten is ook maar de vraag.
Klarinet
muziekjes, kerkjes, geschiedenis klarinet c.q. regio,
video-beelden...en dat in het Nederlands en Grunnegs...dat hele
gebeuren mixen tot een eenheid...k Heb ook nog zoveel gedichten...Als
ik het zo bekijk zijn er teveel mogelijkheden.
Ik
zie wel... weer stof genoeg om het laatste uurtje van de nacht of
zoals je wilt het eerste uurtje van de vroege morgen in een warm
bedje over na te denken...Voor de mensen die nu beginnen te twijfelen
wil ik even kwijt dat verder alles nog wel goed is...hoor.
Groetjes
John
Hoekman
