21 sept 2016
Olwiefkenijs,
De handel,
Het
is vrijdag 21 sept 2016, nog steeds mooi weer, het lijkt wel zomer. k
Heb vanmiddag nog even buiten op de schommelbank gelegen mijmeren in de zon. Het was wel even nodig deze rustpauze want ik ben namelijk mijn schuur aan het
verbouwen, de klarinetten-werkplaats moet groter zodat ik meer plaats kan bieden. De handel in saxofoons en klarinetten loopt
goed temeer ik nu ook adverteer op het Duitse eBay.
De
inkoop is ook goed er zijn zo nu en dan leuke instrumenten te koop.
Ik moet wel kwijt dat de instrumenten van particulieren voor 90%
smerig en vuil zijn. Deze mensen hebben zeker niet met plezier muziek
gemaakt.
De
voorstelling Olwiefkenijs.
Zoals
ik al schreef in mijn vorige blog is de nieuwe voorstelling geboren.
Ik ga het de volgende week 27 september uitproberen in het
Wilhelmina Heem te Delfzijl. Een Klarinet concert met video-beelden
met oa stukjes van Mozart, Weber en andere werkjes uit diverse
landen. Het thema is muziek met een identiteit en deze identiteit ga
ik met kleur en fleur uit de doeken doen. Tussen de muzieknummers ga
ik dan mijn gedichten in het Gronings voordragen. Mijn gedichten zijn
ontstaan doordat een onderwerp of een persoon een zodanige indruk op
mij heeft gemaakt dat ik er een gedicht over moest maken, zoals een
schilder een schilderij maakt. Ik weet niet of er regels zijn
voor het gedichten maken maar mijn gedichten zijn rechtstreeks uit
het hart en daar heb ik geen regels voor.
k Ben natuurlijk reuze
benieuwd hoe het de volgende week zal uitpakken. Ik ga ieder maand één keer een voorstelling geven in de regio, volgende maand in Wagenborgen.
Een
treurige gebeurtenis,
Ik
ben sinds mijn jeugd bevriend met de drummer van ons orkestje uit het
verleden. We speelden vanaf onze 15e al samen, maakten Drenthe en
Groningen onveilig met de nodige lol. Ons motto was ieder weekend
muziek en... achter de wichter aan. Ik kan hier wel een dik boek
over vol schrijven. De speeltuin in Harkstede bij Staalstra van
Hemmen in Gasseltje Jan Ratering in Eext allemaal bekende dancings en
niet te vergeten Veeze in Tolbert. Ons orkestje bestond uit vijf
opgeschoten jongens en een 10 watt versterkertje voor een zaal met 400 mensen! De twee
luidsprekerkastjes werden met een ladder ergens hoog neer
gehangen...We hadden een prima sound.
Het belangrijkste was de
lol en het succes. Hij, de drummer, gaf altijd een extra tikje op de
trommel als een mooi wicht al dansend voorbij kwam en we wisten dan
hoe laat het was. Hij had ook de meeste succes bij de vrouwen. We
begeleiden toen al en nog live ook Willy Alberty en Willeke...en nog
vele andere artiesten die langs kwamen voor een paar honderd gulden.
Nu
we niet meer actief zijn ga ik af en toe even naar hem toe voor een
bakje thee. We kletsen dan over vroeger en de belevenissen die daar
bij horen. Vrouwen staan bij hem nog hoog in het vaandel. Laatst was
ik weer eens bij hem in de buurt om iets te kopen voor mijn zoon en
had natuurlijk met de nadruk op natuurlijk geen tijd voor een bakje
thee, een paar dagen later kreeg ik te horen dat hij was opgenomen in
een verzorgingshuis. Ik direct in de auto op naar het verzorgingshuis
in Veendam en daar lag hij 70 jaren jong...voor de helft verlamd.
Zijn eerste woorden waren 'ik kan niet meer drummen.' Daar sta je dan
tegenover wat ooit eens de beste drummer was van het noorden en
woorden schieten tekort. Ik zeg tegen hem moet ik voor jou nog een
foto van
een
naakte vrouw aan de muur hangen? “Doe maar niet” zei hij “vinden
ze misschien hier niet zo leuk.” Het enigste wat ik kon doen was
hem een haring aanbieden die hij in stukjes naar binnen werkte.
Groetjes
John
Hoekman
